*****



Pagkatapos mag-check-in sa hotel, kanya-kanyang ng hilata sa kama ang mga lolah.




Pagoda cold wave lotion ang drama.




Past 3pm na yata non.




Nang medyo humina na ang ulan, napagkasunduang kumain muna.




I stood my ground and told them that there is no way we'll be eating in Mc Donalds uli.




So ayun, kumain naman kami sa Jollibee.




Tapos beauty rest uli.




By 8:00 pm, napagpasyahang pumunta ng Limketkai Mall para mag-viewing ng mga boylets.




Wala rin mashado.




May shortage ba ng papa sa CDO???




So, nag-ayaan na lang kaming mag-dinner na. Ayoko ng mag-suggest ng place. Porsyur, it's either McDo or Jollibee lang naman ang choices.



But voila, we found this...




















And we ordered these...
















Spicy Noodles


















Sinuglaw


















Seafood Soup




Pramis, mas masarap sha sa burger at fries.



Char.



After lumafang muling kinunsulta ni Susan Calo Medina a.k.a JR ang kanyang gay guide na Utopia sa kanyang iPhone 4 (but not S).




Char.



According sa kanyang research, may gay bar sa CDO - ang Hallo!



Na-excite ako.



Hindi pa kasi ako nakakapasok sa gay bar. Eh kasama sa bucket list ko na maka-sight ng live performance ng isang Macho Papang MD!



Parang ganyan....

















So ayun, lakarin na lang daw namin yung papuntang gay bar gamit ang GPS ng iPhone nya.



Medyo nagkaligaw-ligaw kami.



Pero nakita rin namin yung gay bar. Kaso mo, sarado na sha. As in CLOSED na.



Punyemas!



So, since wala na kaming gagawin, lakad-lakad na lang uli.




Habang naglalakad, may kumindat sa halifarot na muse.




Nakipag-usap naman ang JR.




Bisaya sa bisaya ang usapan kaya hindi ko ma-comprehend.




Tapos, ayun, sabi ni JR, upo muna kami sandali sa gilid ng kalsada.





May darating daw na mga boylets.




Ewan ko ba. Hindi ako kampante.




Siguro, mga 30 minutes, may humintong dalawang motorella. At nagbabaan ang humigit-kumulang na walong thunders na callboy plus another bugaloo.




May instinct tells me na hindi ko feel ang mga susunod na kaganapan.



Should I have known immediately na callboys yung mga darating, ginamit ko na ang powers ko to stop the negotiating panel. Excuse me, pero I don't deal with CB's. Mas marami akong nadirinig na bad stories about them kesa sa mga happy endings.



Pero huli na ang lahat.



Outnumbered ang mga bakla.



Isa-isang nagpa-cute ang mga callboys.



At sa gilid ng kalsada ito ha.



Nangasim ang sikmura ko. They are soo old. As in mga nasa 29-32 na siguro. That's old na for CB's devah?



May tumabi sa aking isa, si Noel. Nagma-massage daw sya.



Tinanong ko sya.



Me: "Magkano kung massage lang?"



Noel: "P300.00"



Hindi ko na tinanong ang extra service 'coz.... hindi ko talaga feel.



Pero type pala ni Raki si Noel. So sabi ko, kanya na lang si Noel.



Hindi na lang ako kumuha. Si JR nagustuhan yung isa.



I heard na kailangan daw bayaran yung dalawang bugaloo plus yung transpo ng mga rejected CBs. Haiiist!



Inabutan ko si JR ng P200.00 para bayaran at mag-alisan na ang mga itey.



Tapos, sinabi nila na dun na lang daw sa alam nilang place gagawin ang chorvahan. Pero dubious talaga ako. Parang ume-echo sa tenga ko yung sinabi ng mashondang ale na nakasabay namin sa jeep earlier na marami daw manloloko sa CDO.



I told JR na 'wag pumayag. Dapat kami ang magsabi kung saan para safe. And I told JR na sa hotel na lang namin gawin.



So ayun, pumara na uli ng motorella at sumakay na kami.



Tapos naki-angkas pa yung mga rejected CBs.



Pagdating sa tapat ng hotel, I told Raki and JR na maglalakad-lakad muna ako while they're doing 'it'.



I went to a local convenience store at bumili ng bottled water. After 15 minutes, i went back dun sa hotel.



Napansin ko na nakatambay yung 3 CBs sa labas. Yung isa don, yung piniling partner ni JR. So, pumasok na ako sa lobby and I saw JR there.



Tinanong ko sya kung bakit hindi sila natuloy nung CB partner nya.



Ma-arte daw. Nagpapataas ng value.



So si Raki na lang ang natuloy with CB Noel.



Then naramdaman ko uli yung kaba.



So pinuntahan na namin si Raki sa room. Remember, nasa 30 minutes pa lang ang nakakalipas.



Pero nakabihis na si Noel and he is demanding na bayaran sya ng P1,500.00!



Ang lakas ng boses nya! Obviously ay nang-e-eskandalo!



Raki gave him P500.00.



Lalong lumakas ang boses ni Noel! Nag-iba yung fez nya. From the innocent 30-something thunders na CB, he now looks like a ferocious monster na CB pa rin! He mentioned words like chikinini, tamod, nilabasan, etc! Eeeewwww!!!!



Char!



I know people can hear what's happening in our room and it's really embarrassing.



Hindi na rin napigilan si JR.



Dagli nyang nilunok ang bato at nag-transform bilang isang.... Power Puff Gurl.




Nagsagutan sila in Bisaya!



Wala na akong time para maghanap ng translator at kapos na rin sa time para i-google translate so hinayaan ko na lang silang mag-sigawan in their native tongue.



And the end, we gave Noel an additional P500.00.




At ng kunin nya yung bayad, kinindatan ba naman akez at tinanong kung gusto ko pa!




I asked him to leave us.




What happened was really scary.



Though I prepared myself na masi-zero ako dito sa vacay na itey, I never thought I would experience such thing.



Paano na ang morality clause sa kontrata ko with the Binibining Pilipinas Charities devah?




With that experience, mas lalong tumibay ang desisyon ko not to hire a CB evah!




Gaya ng shumod, hindi ko sana lunukin ang sinabi ko.




Char.




****************



Past 2 am.




Hindi pa rin kami makatulog. last night na namin sa CDO.




Nag-aya si JR na bumaba at mag-midnight snack.




Buti na lang sarado na ang Jollibee.




So kumain na lang kami sa nearest carinderia.




May kumakaing otoko. Medyo gwapo.




Nilandi uli ni JR. Anufah! Hahaha!




Mabait naman ang otoko, pero ng na-sense nya na may koleksyon ng fink feather boa ang kausap nya, nag-issue agad sya ng press release.




Otoko: "Bai, straight ako ha."



End of discussion.



Nauna akong bumalik ng hotel at umakyat ng room kasabay si Raki. Pipilitin kong matulog.




Maya-maya, umakyat na rin si JR. May dala syang balita.




JR: "Gurls, may tatlong boylets sa ibaba ng hotel."




Me: "Ayoko na! Callboys na naman!"




JR: "Gagah! Hindi sila CBs! Mga estudyante. Cute!!!!"




Hindi na ako sumagot, Nagsuot agad ako ng panty at bumaba kasama sina JR at Raki.



At nakita ko sila.




Fresh meat!!!




Homaygash! Hindi nga yata ako masi-zero!!!





**************


Tumabi sa akin si Dan. Kumpara sa dalawang kasama nya na todo porma, simpleng-simple lang ang ayos nya. Naka cargo shorts sya, t-shirt at tsinelas at Korean chuva ang hairlalu.



Maputi si Dan at despite his pambahay outfit, he looks clean naman.



Me: "Ilang taon ka na?"



Dan: "Nineteen. Ikaw?"



Me: "Ano ka ba? Same age bracket lang tayo. Hihihi! Nag-aaral ka pa?"



Dan: "Oo, dyan sa Xavier. Third year. Accounting."



Wow, shusyal!



Nilandi-landi na rin nina Raki at JR ang mga partners nila. Ambilis lang maka-recover ng mga bakla sa traumatic experience!



Si Dan, hindi ko sya nilandi. Sya ang lumalandi sa akin. Hahaha!



Dan: "Kanina, hindi ako makapaniwalang bakla ka. Bakla ka nga ba?"



Me: "Bakla ako. Gusto mo ng proof? Sandali, dala ko yung certification from the mayor. Hahaha!"



Dan: "Pasensya ka na sa ayos ko ha. Inaya lang ako nitong dalawang kasama ko na may pupuntahan dito. Since wala naman akong magawa sa bahay, sumama na 'ko. Tapos naloko lang pala sila nung ka-eyeball nila. Then yun nga nakasalubong namin si JR, yung friend mo."




Me: "Okey lang yon. Gusto ko nga yang outfit mo. Parang bibili ka lang ng suka sa tindahan. Hihihi!"




Dan: "Baka kasi nakakahiya sa 'yo, hindi ako nakapang-porma."




Me: "Ganun ba? Tara, mag-shopping tayo. Hahaha! Chos!"




Hanggang sa napunta ang usapan sa sex. Ewan ko kung bakit. Sya siguro ang nag brought-up. Alangan namang ako 'noh? Char!




Dan: "Alam mo, wala akong masyadong experience pero sa 'yo gagawin ko ang lahat. Gagawin kitang babae."




Huh? Ganon? lalagyan ba nya ako ng boobs? Hair extensions? Make-up at manicure?




Me: "Ikaw ha. Hihihi!"




Dan: "Type mo ba ako?"




Me: "Makikipag-usap ba ako sa 'yo kung hinde? Hihihi!"




Dan: "Gusto mo dun na tayo sa room mo?"




Me: "Ikaw ha, ang bilis mo naman! Tara!!!"




Dear Fairy Godmother, ang hindi mo naipag-kaloob sa akin ay naibigay ni Dan.




Ginawa nya talaga akong babae!!!




After nyang ma-angkin ang aking alindog, syempre souvenir pic. Hihihi!




Nagmamaktol ang Raki at JR pag-baba namin ni Dan. Ang tagal-tagal daw namin!




Well, bingi na ako sa complaint. Hahaha!




Muli kaming naupo sa gilid ni Dan. Nag-usap. Nagkaka-ngitian kami pag nagkakasalubong ang aming mga mata. Hinawakan nya ang kamay ko.




Dan: "Ambait mo. Sana hindi natatapos sa isang gabi lang ang lahat no?"




Aba, matalinhaga mangusap ang papa!




Me: "Oo naman, may text at Facebook na. Pag ikaw naman ang pumunta ng Manila, ako naman ang bahala sa 'yo."




Dan: "Salamat ha. Pero may sasabihin sana ako sa 'yo eh..."




Puta! Kumabog ang dibdib ko!!!




Me: "Ano 'yon?"




Dan: "Hindi totoong nineteen ako. Seventeen pa lang ako."





Akala ko naman kung ano. Pero teka, HOMAYGASSSSHHH!!!! Naloko na naman ako!!!!




At ako ay unti-unting nanlumo.




Char.



:)




********************



Gusto ko sanang i-share ang pic ni Papa Dan pero dahil barely legal ang papa, imaginin nyo na lang.



Char.


:)

*****



Dahil na-frustrate ang mga bekis, nag-decide kami na lisanin na ang isla the following day.




Babalik na lang kami ng CDO.




Pero instead na sumakay ng Ocean Jet which will bring us direct to CDO, nag Super Shuttle Ferry na lang kami from Benoni Pier to Balinguan Pier (P170.00)




But the Super Shuttle Ferry is sooo super bagal pala.




Kalokah.




Kaya habang nililipad ng hangin ang soft and silky hair ko, I said "Sayonara" to the Island made of fire...













Heniwey, kahit mabagal, narating din namin naman namin ang Balinguan Pier bago pa ako mag-18 at maging ganap na dalaga.




Ang baklitang JR, akala namin ay kasunod namin ng bumaba kami ni Raki.




Pero nakababa na ang lahat ng pasahero, wala pa rin! Napansin namin ni Raki na tinatanggal na yung rope nung ferry. Hamfutah! Nasaan ang bakla???!!!




Sinabihan namin yung mga mama na may baklang naiwan sa ferry!




Ayaw nilang maniwala. Tuloy tuloy pa rin sila sa pagkalas ng lubid.




At yun na nga, biglang may nagmamadaling bruha na makababa ng ferry!




Si JR!




Ayun, naniwala na ang mga koyang nagkakalas ng rope na may bakla ngang naiwan sa bangka.




Amfutang JR, hindi man lang namalayan na sha na lang ang pasahero sa loob!




Grindr kasi ng Grindr!




Eh ang nearest boylet na nakita nya sa Grindr ay two mountains and seven seas ang distance! Hay, basta kalandian.





So ayun, nag-catwalk na kami para habulin yung bus na maghahatid sa amin sa CDO...
















Honglalaki ng saging!!! Gusto ko sanang bumili kaya lang ayaw bitbitin ni JR at Raki. Isubo ko daw mag-isa so kebs na lang. Catwalk uli.





Pagdating sa terminal, may commotion factor na.




Putsa, punuan na.




At walang aircon bus! Two hours daw ang byahe!




So, katabi ng mga buhay na manok, mga gulay at saging, nagsumiksik na kami. Buti na lang kahit paano ay nakaupo pa rin kami.




Yung iba, ayun standing ovation na.
















Anyway, may some kinda pretty sight rin naman...




Hellow there Misamis Oriental Boylets!

















Uy, at nag-flex pa si Koya! Hihihi!


















Immediately ay nag-suggest ako na tumayo na lang si JR at Raki para makaupo ang dalawang boylets sa aking tabi.



Pero napansin ko ang masamang tingin ng dalawa kaya sabi ko...



Me: "Yun naman eh kung feel nyo lang."



Mas feel daw nilang i-murder akez.



So end of the discussion na.



Halfway through the byahe, napi-feel kong kinakalyo na ang pwet ko. Hindi kasi mashadong malambot yung upuan. Parang wala ngang kutson.



And then biglang huminto ang bus.



Akala ko nagbababa lang ng pasahero.



Pero 10 minutes na hindi pa rin uma-andar.



After 15 minutes, nalaman ko ang dahilan.



Flat tire.


















Kung may dala lang akong blade, naglaslas na ako ng pulso.




At nag-volunteer naman sina JR at Raki na maghahanap ng blade.




Haller. Para ano? Para mapunta sa kanila ang crown? Nevah!




After almost 3 hours, narating din namin ang CDO.




Sumakay kami ng jeep na maghahatid sa amin sa hotel.




May lumapit sa aking matandang babae sa loob ng jeep.




Siguro mga 2 years older sya kay Raki at JR.




Nagsalita sha sa akin.




Matandang Babae: "Hija, ang ganda ng camera mo, sing-gandah mo. Itago mo 'yan. Maraming magnanakaw at manloloko dito."




At parang premonition, isang pangyayari ang naganap ng gabing iyon.





....to be continued.

*****


Siguro medyo mataas lang talaga ang expectations ko sa isla ng Camiguin kaya na-frustrate ako ng vongga. Bet ko kasing lagpasan nya ang Palawan adventure ng mga bakla.




Or baka naman mali lang kami ng piniling aura avenue.



We stayed kasi sa Bgy. Yumbing.




Yun kasi ang center ng mga accommodations.


*****


Pagkagaling sa sandbar or White Beach, diretso na agad kami sa aming room.



Punta agad akez ng banyo upang mag-banlaw.



Then after ko, sumunod namang mag-banyo sina Ms. Angola at Ms. Puerto Rico.



Ambilis! Nag-gargle lang siguro sila ng Lactacyd.



7:30 PM.



And then its rampage time.



Pero gutom na uli.



Lafang pers.




Hanap kami ng 5-star carinderia.



May nakita. Pero sarado na pala.




Punyemas, 7:30 PM sarado na.



So, lakad, lakad.



Ayun may Italian restaurant at FREE-WIFI!!!



WEEPEEEE!!!!



Looking forward kami sa mga cutipie na waiters.



Pero pag-pasok, puro bilat ang servers.



Nawalan ako ng appetite.



So, we ordered pizza na lang.

















Impeyrness, lasa nga syang pizza.



Pero Mahalia Mendez.


At ang Wi-Fi.... 'maryosep, tapos na kaming lumafang, hindi pa nag-a-upload ng page.



Nang tanugin ang bilat na server...



Bilat na server: "Ay ganyan po talaga ser... hihihi!... try nyo na lang po uli..."



Ganyan talaga? Try uli? 30 minutes na eh wala pa kahit isang page na na-upload?



Sana hindi na lang nila sinabing Free-Wifi.



Umasa ako!!!



JR: "Sobrang affected? Bakit 'teh, may wi-fi ang Nokia 3210 mo?"



Me: "Gagah, dala ko ang PC ko! Heto o."




















So, after footing the bill using the 'barter' system, nilayasan na namin ang resto'ng yon at muling nag Alay-Lakad.



Hanubayan.... ang dilim at walang ka-tao-tao!



Nasaan ang 75,000 inhabitants ng islang itey?
















Eh puro tunog ng kuliglig at palaka ang ambience.



So, lakad-lakad uli.




Hanggang sa nakarating kami sa main road.



Wala pa ring tao.



Raki: "Friend, ayun may tao...."




Me: "Nasan?"




Raki: "Ayun oh..."




Nilapitan namin. Mga naka-tambay na mensung.




Nilabas ko ang flashlight at itinutok sa fez ng bawat isa.




Gusto kong makasigurong tao nga sila.




Char.




Pinatayo ko sila at pina-form ng line.



Exotic.




Aktwali, too exotic for my taste.




At dahil si JR ang higad-higaran sa group, lumandi agad.




Nag-organize ang bakla ng party sa dalampasigan.




Eh since wala nga akong type, hindi na akez lumandi. Sayang lang ang effort.




Pero sumama pa rin ako.




Apat na boylets naman ang sumama sa dalampasigan.




Ayun, inom-inom sila ng Tanduay Ice kasabay ng landian.




At tumabi sa akin si Rey.




Rey: "Okey ka lang?"




Me: "Okey naman. Ang lakas ng hangin dito."




Rey: "Oo nga eh.... giniginaw ka ba?"




Kung sabihin kong 'Oo", yayakapin ba ako nitey?




Me: "Ah hindi, okey lang."




Rey: "Hindi ka ba nai-inggit sa kanila?"




Aba, partner-partner na ang mga putatsing.




Me: "Ah...eh... hindi kasi ako katulad nila."




Hahaha! Chos!




Rey: "Hindi ka bakla?"




Hahaha! Baket, mukha ba 'kong bilat?




Me: "Bakla din..."




Rey: "Hindi mo 'ko type?"




Oo! Chos! Ayoko namang makasakit ng damdamin, eh kung itulak ako nito sa dagat.




Me: "Hindi naman sa ganon.... hindi pa kasi pierced ang virginity ko. Gusto ko gagawin lang 'yon' sa taong mahal ko."




At type ko! Char.




Rey: "Hahaha! Ganon talaga?"




Me: "Oo, ganun talaga."





Kung nakuha lang ni Rey ang 1/8 ng appeal ni Errol, mag-papa-pierce talaga ako sa kanya. Pramis...

























Hodevah, kung ganyan ka-gwafu ang papa... papa-pierced ka na.



Kaso hindi talaga eh. Hindi ko talaga type si Rey. Hindi ko rin type ang mga partners nina Raki at JR.



Oo, choosy ako ng gabing 'yon. Char.




Hanggang napansin kong nag-kubli na sa mga naglalakihang bato sina Raki at partner nya, pati na si JR at ang partner nya.


















Maygash, sa batuhan talaga ang chorvahan?




Hahaha!




At dahil di ko bet ma sight ang oysters ng dalawang sabik, nagpa-alam ako kay Rey na mau-una na ako.



Pagdating sa room, nanood na lang ako ng TV hanggang sa nakatulog.



Maya-maya pa, dumating na ang Raki at JR na may shomod at ngiti sa mga labi.



P200.00 ang paysung ni JR.



P130.00 ang ginastos ni Raki.



Ako, zero.



Pero hindi ako nakadama ng inggit.



Dahil may puri pa rin akong maipagmamalaki.




Chos!





*******

Random boylets ng Camiguin...
































'Yun lang.



:)

*****


Past midnight na kami nakatulog after chorvahin ni JR si Joseph.



Ayun, nagtu-tutong pa ang ngiti ng bakla sa tamis at sarap na dinanas sa boylet.




'Di na ako nakakaramdam ng inggit non. Basta antok na antok na ako so dire-diretso lang ang tulog ko.




7:00 AM.




Nauna akong gumising.




Ay, putsa! 8:30am ang alis ng ferry boat na sasakyan namin papuntang Camiguin!



Eh wala pa kaming ticket!




So ginising ko na ang dalawa para may kasabay akong mag-panic! Ang chaka naman kung ako lang mag-isa ang matataranta devah?




Nagmamadali na kaming mag-empake, maligo at mag powder ng nose.




In less than 30 minutes, nakapag-check-out na kami at ready to go.




Pero gutom kaming tatlo. Remember, bukod-tanging si JR lang ang nakakuha ng sustansya ng gabing iyon.




So, napag-kasunduang mag take-out na lang ng food bago dumiretso ng pier.




At saan kami nag-take-out? Where else?




Eh di sa McDo.



Mula sa Cagayan de Oro City, sumakay kami ng jeep.




Dahil marami kaming bitbit, occupied na naming 3 ang kalahati ng jeep. Kebs lang sa P12.00 na pamasahe.




And after about 30 minutes dumating na kami sa Macabalan Pier.




Hinanap namin ang tindera ng ticket at buysung na kami.




Macabalan Pier (CDO) to Benoni Port (Camiguin) is P550.00 each plus P15.00 terminal fee.




Pagdating namin sa entrance, may pila na.




Binubuklat ng guard yung mga bags ng pumapasok.



Since ang dami kong bitbit, chin up naman akez. I have to use my charm.




Epektib naman, hindi na pinabuksan ang bagelya ko.




Paglingon ko, ina-amoy na ng mga bomb-sniffing dogs ang JR at Raki.




Ay naku, terorista kasi ang peg. Char.




Pagdating sa loob, may X-ray machine pa. Huwattt! Parang NAIA lang.




Keribels.




So, isinalang ko ang aking mga gamit sa soon-to-be obsolete na x-ray machines.




Guard: "May laptop sa loob ng bag mo Sir?"



Ahahahaha! Ay, oo nga pala, dala ko ang laptop ko! Shunga.



In-assist naman akez ni not-so-cute-pero-pwede-na-during-tagtuyot-moment na guard na bitbitin ang bag ko from the X-ray.



Nag-ngitian kami.




Me: "Add kita sa Fezbook pagbalik ko sa Manila ha."




Choz!




Pumasok pa kami sa isa pang security check. This time, para tingnan yung tickets namin at may kapaan pang magaganap.




Kapaan?




Medyo nag-worry ako.




Kasi wala akong panty.




At ng kapain ako ng guard obviously may nakapa sha na nagpangiti sa aming dalawa - ang Bivalvia Mollusca.




Tahong ko 'Day.




Hihihi! Chos!




Me: "Add din kita sa Fezbook ha? Hihihi!"




Anyway, mashado pa pala kaming ma-aga. Sa sobrang aga, inabutan pa naming naliligo ang crew.



So, mega-ready akez ng camera at nagpalit akez ng 300mm lens upang i-zoom ang mga showerboys.

















Nakahalata yata si koya at napatingin sha sa aking direksyon.....
















So, habang hinihintay ang boarding announcement, nilafang na naming tatlo si koya.




Este, yung McDo.




Tapos si koya na.




Hahaha!




Chos.




Travel time from Macabalan to Benoni is approximately 3 hours.




Pagdating sa Benoni Port, pinagkaguluhan na naman kami ng mga nag-o-offer ng mga sasakyan at habal-habal.




Gusto ko sanang i-try ang habal-habal para madungisan naman ang aking dangal pero puro thunders ang mga drivers.




So, napagkasunduan naming tatlo na umupo muna sa nearest carinderia at mag-usap.




And since lunch-time na rin yon, we decided to eat there na lang.




JR ordered sinigang na bangus (P50 with rice)...

















Ewwww! Ang bangus, may palikpik pa!




I ordered Pork Nilaga (P50.00 with rice)....



















And I swear, this is the best tasting pork nilaga, bar none! Hahaha! Chos!




It's a cross between our Pork Nilaga and Singapore's Bak Kut Teh!




Ang sharap-sharap, la!




Hihihi! Whats interesting here is yung rice nila na brownish.



Akala ko nga NFA rice. Pero ng tikman namin, ang sarap!




I forgot to take a shot at Raki's food. Anyway, he had McDo uli.



Char.



Habang kumakain kami, naka-abang lang sa tabi namin yung mga nag-aalok ng sasakyan.



Haller! Nakaka-conscious naman noh.




Panoorin nyo na lang akez habang tsumu-tsupa pero 'wag na 'wag habang ngumunguya!



Char.



So dala na rin ng inis namin, we agreed na mag-hanap na lang kami ng public transport to bring us to Bgy. Yumbing where most of the inns and rental cottages are located.




Pagdating sa Yumbing, we were able to haggle a P1,000 room for 2 to P900.00 at kaming tatlo na 'yon ha.



Pahinga muna uli kami kasi umuulan-ulan na 'rin non.



Nang huminto na ang ulan, punta na kami sa beach.




Unfortunately, hindi mashadong maganda ang beach.



Dark kasi ang buhangin, parang singit lang ni JR.



Char.



At mabato pa.



To get to the White Island Beach, we have to ride a boat pa and pay.



So ano pang choice namin, paysung kami ng P400.00 (for 3) at Environmental fee na P20/each.



Actually, ang White Island na sinasabi nila ay parang sand bar lang. Di ko sha mashadong feel.



Walang puno, walang damo, walang plants at walang any other living things except moi.

















Char.


So nag-stay na lang kami at nag-picture-picture.







[image removed]



;)








'Yan ang pang Modess shot.



Char.




:)

********


After naming um-exit sa shop ng First White Water Rafting Tours, gorla na kami to look for a hotel.



Umuulan non. At hindi lang basta ulan - bumubuhos!



Syempre ang reyna, walang baong umbrella.



Fur coat lang.




Char.




So after looking at the map at makahingi ng direction towards the nearest hotel, tumakbo na si akez. Kebs kung maiwan si Ms. Angola Viuda de Champaka (a.ka. JR) at si Ms. Puerto Rico Y dela Kopas (also known as Raki).




Worried kasi ako na baka mabasa ang DSLR ko and of course, my precious Nokia phone.




Ang bruhildong doorman ng hotel, hindi man lang ako sinalubong ng payong. Parang amazed lang sya sa running performance ko. Kung hindi ko pa alam, nakatingin lang sya sa utong ko na bumakat dahil nabasa ng ulan.




Char.





And after soaking myself wet, i reached the lobby of Dynasty Court Hotel...
















That time, discounted ang rates nila. May Midnight Madness ang hotel! Bakit Midnight Madness? Kase pag tuntong ng ala-una ng madaling araw, palalabasin ka na ng room at ipagtatabuyan ka na! Hahahaha! Chos!




Yung Standard room, from P1,800 down to P1,260.00.




Yung DeLuxe from P2,500.00 to P1,750.00.



And yung Suite nila, from P 3,500, to unbelievably low-low price of P2,450.00.
















Hodevah, ang mura-mura na ng Suite? So san ka pah?




Kaya ayun, without batting an eyelash and some pubic hairs, kinuha namin ang Standard Room.




















Hodevah, wala naman syang mashadong difference? Headboard lang. Hahaha! Char.



After mag-settle down, nag-paalam si JR na pupunta muna sya sa relative nya para kunin yung mga gamit nya. Sabi nya he'll be back after an hour or so kaya hintayin na lang namin daw sha at sabay-sabay na kaming mag-dinner.




And true to his word, bumalik ang JR after almost 4 hours.




Naubos ko na yung side-table ng kama sa gutom.




So, without further ado, nag-ready na kami to explore CDO. Mga past 11pm na siguro 'yon.




Pero dinner first.




Sabi ko, we should eat something unique and different na famous sa CDO.




Hindi ko alam kung anong version ng Webster dictionary meron ang dalawang friend ko at kung ano ang meaning ng 'unique' at 'different' sa version nila kaya we ended up eating in McDo.



Again!




Keribels na.




At least sino lang ba sa inyo ang makakapagsabi na nakakain na sila sa McDo-Cagayan de Oro branch devah?




So achievement na yon mga 'teh.




After lumafang, lakad-lakad uli. Ikot-ikot sa park.




Uma-ambon-ambon pa non kaya wala mashadong tao.




At dahil walang mashadong tao, wala ring mashadong boylets.




Feel na feel ko na mazi-zero ang beauty ko ng gabing 'yon.




Ang then may nakita ang mga makasalanang mata ni JR na dalawang boylet.



Pwede!




Lapit kami.




To break the ice, nagtanong si JR sa kanila.




JR: "If an archer pulls back 0.75 m on a bow which has a stiffness of 200 N/m and the arrow weighs 50 g. What is the velocity of the arrow immediately after release?





Aba, na-offend yata ang mga boylets.




Nanlisik ang mga mata.




At naglabas sila ng sumpak!





Susumpakin ang JR!!!





Buti na lang bago pa dumanak ang malansang dugo ni JR, napahiram ko agad ng calculator at scratch paper ang mga boylets, and i told them to take their time in answering JR's life-treathening question.




Bago matapos ang semestral-break, nasagot naman nila!




In short, naging friendly uli ang atmosphere!




Thanks to me!




At nagpakilala na nga ang bawat isa.





Ang cute nung isa. Si Van.




Yung isa cute din, si Joseph.




Nag-declare agad si Raki na type nya si Van na maputi at makinis at pang Korean chuva ang hairlalu.




At si JR naman, kursunada si Joseph na chinito at balingkinitan na Japanese boylet ang peg.




Tuwang-tuwa ang dalawa.




Parang binudburan ng powdered siling labuyo ang mga kipay sa pagka-sabik!




Parang hindi nila na-realize na tatlo kami at kasama nila ako.




Eh ayoko namang makipag-agawan noh.




So kinundisyon ko na lang ang isip kong magpi-finger na lang ako ng gabing 'yon unless makakabili pa ako ng patola o upo sa palengke.




Eh kaso, durian na lang daw ang available.





















Ay naku, ayoko nga.




Ayoko ng maulit yung experience ko dati ng subukan kong gumamit ng langka.




Char.




Since may hiya factor pa si JR at Raki, at medyo dyaheng makipag-usap sa maliwang na park at pag-usapan ang booking, lumayo muna kaming tatlo at iniwan namin sina Van at Joseph.




Siguro mga 5 feet ang layo namin sa kanila. Ganyan.




Tapos hiniram ni JR ang cellphone ko na again, naka-plan 5000, at tinawagan si Van.




So ayon pala ang purpose ko sa vacay na itey - ang maging call center service provider.




Nag-presyuhan na.




P300.00 daw si Joseph.




P500.00 si Van.




At dahil hindi naman nila ako matitiis, pinahanap pa nila ng isang boylet si Van at Joseph para naman sa akin.



Hihihi!




Kaso, gustong mag back-out ni Raki.




Gusto nya kasi P300 lang din daw si Van.




Bet na bet kong sabihing "Bakla, 5 lata lang ng Spam ang katumbas non!"




Tawad daw. Homaygash, tawaran portion?




Aktwali, kung dadalhin mo sa Manila si Van, mura na ang P500.00. May face value naman ang boylet.




Pero Raki insisted na dapat P300.00 lang din ang paysung. Pang isang kilong beef lang ang budget ni ateh!




Gusto ko sanang i-getsing na lang si Van sa presyong gusto nya kasi pwede ko namang i-refund sa office 'yon from my monthly contingency allowance basta issuehan nya lang ako ng O.R or kahit Provisional Receipt.




Chos!





Pero nahihiya naman ako kay Raki. Eventually, pumayag din si Van sa depreciated value na offer ni Raki.




So, ikot-ikot muna habang hinihintay ang response ng dalawang boylet kung nakakuha na sila ng partner for moi - the Queen.




Hanggang nag-text na sila. Meron na daw.





OH-EM-GEEEEE! May partner na akez!





Otomatikong nag-flash sa guni-guni ko ang imahe ni....


















So, happy-happy na!




At nagkita-kita uli kaming anim malapit sa Ampitheater.




At nasilayan ko ang boylet na ipa-partner nila sa akin.




Alam nyo, hindi naman ako pihikang tao.





Hindi rin ako mashadong maselan.





At hindi rin ako ma-arte.





Pero tao akez kaya ini-expect ko, tao rin ang partner ko.





Pero ganitey ang peg ng hinanap nilang partner ko....

























Para namang mas mag-e-enjoy pa akong magpa-sex change ng walang anestesia nyan kesa makipag-chorvahan sa kanya.



Char.




To say na nawalan ako ng gana sa sex for the next 5 years is an understatement.




Kahit walang nangyari, feeling ko nababoy ako.




Bakit naman nila ako aalukin ng ganyan?




Sigura naman na-read nila ang body language ko na hindi ko type ang boylet, kung boylet man syang matatawag.




Parang nawalan na rin ng gana si Van.





Ayaw na daw nyang ituloy ang chorvahan with Raki. Nag-back-out ang boylet.





Nasuya rin siguro sa ambience ng kasama nya.





Bukod tanging si JR ang nadiligan ng fresh from the source na shumod that night.





Sabi ko na nga ba.





Dapat pinukpok ko na sa ulo si JR ng mahulog sa White Water Rafting.





Chos!




:)

*********************


Habang lumalafang kami sa McDo- Limketkai Mall kanya-kanyang labasan na ng mga gadgets ang 3 beki para i-avail ang Free-Wifi.



Aba, parehong naka iPhone 4 (but not so S) ang mga etchosera kong kompitisyon.



So, hindi ko na lang nilabas ang Nokia 3210 ko.



Baka kasi ma low-bat. Eh wala akong dalang charger.




Char.



********************


It was then that i realized na wala pala kaming itinerary.



Haynaku. Gudlak.




So, nag-board meeting ang tatlong baklang stakeholder at napag-planuhang dumiretso agad sa White Water Rafting.




Since November 1 'yon, Holiday nga, may kahirapang maghanap ng bukas na shop offering White Water Rafting tours.




Isa-isa naming tinawagan ang mga tour shops, gamit ang phone ko, if they can accommodate 3 bekis with extra-ordinary beauties.



Uu, phone ko ang ginamit.



Kase, kahit naka iPhone 4 ang dalawang bruha, wala naman silang load.



Eh ako, kahit Nokia 3210 lang, naka-Plan 5000 itey. Call-all-you-can.



Ang tarush devah?



At nakahanap naman kami na willing and able na i-accomodate kami - ang Pasig River Rafting Tour.



Hahaha!



Etchos lang.



Kapalit ang P700.00 each at puri ni JR, which has no value at all, ay naka-book kami para sa Basic Water Rafting sa First White Water Rafting Tours.




Sinabihan kami ng operator ng tour na dapat ay nasa shop na nila kami by 12:30 pm.




Their shop is located somewhere in DVSoria. Hodevah, pati namesung ng kalye parang Manila lang.




Eh mga 11:00 pa 'lang 'yon.




Nag-aya si JR na pumunta kami ng Gaisano Mall kase, need nyang bumili ng tsinelas, shorts at puting kamison. Wala kasing pampalit ang morena beauty sa basaang magaganap. Yung mga gamit nya, naiwan sa kafatid nya na nakatira sa far flung area ng Cagayan.




Pagdating sa Gaisano, eh napaka choosy pala nitong si JR.



Tinalo pa ang babaeng hitad sa tagal mag-shopping.




Follow lang kami ng follow ni Raki.




Imagine, bitbit pa namin ang luggage namin non ha!



Gusto ko ng i-reklamo si JR at mag-file ng formal complaint sa Customer Service ng Gaisano Mall kaso nga lang ayaw tanggapin ng Customer Service ang reklamo. Hindi daw kase nila employee si JR.




So kebs na lang.




Feel ko tuloy may mali sa sequence ng vacay na itey and i'm expecting the worse.




Akyat-baba kami sa Gaisano Mall sa pagka-choosy ni JR. Naninigas na ang leeg ko ng matapos ang JR sa shopping nya.




And then we realized na mag 12:30 na pala.




So nagmamadali kaming naghanap ng masasakyan. Eto 'yon.



















Ang tawag nila sa carlalu na yan ay Motorela.



Hodevah, parang cellphone lang.



So far, maliban sa cutie guy na nag-aayos ng Christmas tree sa Gaisano mall, wala na kong nakita pang cutipie.




Pagdating namin sa First White Water Rafting Tour shop, naghihintay na pala ang jeep na magsi-service sa amin.

















So, nagmamadali kaming pumasok sa shop para magbayad at pumirma ng waiver.



Oo, may waiver.



And since ang nilalaman ng waiver ay dini-disclaim ng shop ang ano mang pananagutan kung ma Luz Valdez ba namin ang virginity during the tour.... ako lang ang nag-sign ng waiver.



Kase nga, among the three, ako lang ang qualified.




Char.



I asked them if we should bring our cameras and cellphones pero we were advised not to.



Mababasa lang daw.



So we left our things sa shop, sumakay ng jeep at gorla na sa starting point.




Habang bumi-byahe, nilandi-landi ni JR ang isang tour guide, si Dennis, na slightly cute.



At dahil dyan, imbes na Basic rafting lang kami, na-convinced kaming mag elevate sa Advanced Level.



According to Dennis, ang Basic ay 15 rapids (combination of major and minor rapids) at ang Advanced naman ay 21 rapids at ihuhulog ka sa waterfalls.



Hahaha!



Etchos lang 'yung waterfalls mga 'teh.



So, ng marating namin ang venue, tinuruan muna kami kung paano mag paddle at ng ilang safety measures kung sakaling may mahulog sa inflatable raft.



Nag-usap kami ni Raki.



Pag nahulog sa raft si JR, sabay naming pupukpukin ng sagwan para hindi na maka-survive ang bruha.



Hahaha!



Chos uli.



At nagsimula na nga.



Ako at si Raki ang pina-pwesto sa unahan.



Ang punyetang JR, katabi si Dennis.



Nakikipag-landian.



Kasabay ng buhos ng ulan, nag-launch na kami.



Paksyet!!!



Ang lakas ng alon at rapids!



Tili ako ng tili!



Ayoko kasing mamatay ng virgin.



Pero after the first rapid, na-enjoy ko na sha.




Uu mga gurls, mas masarap pa sya sa blowjob. This is a must when you go to CDO.



Pramis!




After 4 hours... natapos namin ang rafting.




Yes, my dears. Ganun sha talaga katagal.




As in gabi na kami natapos.




Si JR, dalawang beses nahulog sa raft.


















Uu, sya yung nahulog sa picture na 'yan.




Ako, once lang.



Sinadya ko pa.



Akala ko kasi, ima-mouth to mouth ako ni Dennis.



Frustration.



These are the actual pics. Paid an extra P250.00 for the pics.



































































Anyway, P1,000.00 ang paysung sa Advanced level at may kasama ng dinner at the end of the tour. Pina-lafang sa amin a 2 sticks ng pork barbecue, isang rice at softdrink. Impeyrness, masarap ang food pero bitin. Ikaw ba naman ang apat na oras sa gitna ng ilog na ganyan ang peg. Gusto ko pa sanang um-order kaso wala kaming dalang pera. Iniwan kasi namin lahat sa shop.



Doon ko na-feel ang maging isang baklang dukha.



Scary.




Chos.




Past 7 pm na kami nakabalik ng Tour shop para kunin 'yung mga gamit namin.



At kasabay ng malakas na buhos ng ulan, naghanap kami ng hotel.



Haggardo Versoza.

*******


Dahil perstaym kong sasakay ng Cebu Pacific, kinakabahan akez.



With all the bad things I heard from friends and these people, can you blame moi?



'Di ko kasi bet ma-delay or ma-cancel ang flight.



Eh I am looking forward, with matching somersault pah, sa vacay na itey sa Cagayan de Oro at Camiguin.



Kaya naman before the flight, nag-alay akez ng apat na slightly hairy itlog ng aking friendly kapitbahays to shooo away the malas. Hihihi!



And since manggagaling pa akez sa land faraway papuntang airport, gorla na akez ng alas-4 ng madaling araw.



8:10am kasi ang flight.



Buti na lang na-importa ng aking Inay si Pando at ang kanyang kalabaw para itawid ang beauty ko, sampu ng aking Rimowa luggage sa tatlong ilog, mga palayan at half a mountain.



Um-"oo" kaagad itong si Pando ng malamang ihahatid ako. Bet na bet nya kasing matikman ang aking alindog at ma-dilaan ang aking Mikimoto Pearl.



Kasi nga may HD sa akin yang si Pando.



Uu, HD as in High Deypinisyon!



Kung hindi mo na-gets, sorry. Mag-iodized salt.



Hihihi!



Chos!



Mashado yatang na-excite itong si Pando at matapos naming tawirin ang bukid, gusto akong ihatid hanggang airport.



Kaso mo, hinarang kami pagpasok ng NAIA Terminal 3.



Bawal daw ang pet.



Despite the fact na sinabi ko sa mga security guards na Pando is not my pet!



So as not to argue anymore, iniwan ko na lang si Pando at ang kanyang kalabaw sa Resorts World.



Doon muna sila nag check-in while waiting for my return.



Char.



Pagdating sa airport, nakita ko na agad si Raki.



Ang early!



Doon na yata natulog sa airport ang beki.



Hahaha! Char.



Nagsalubong kami at nag-beso.




Raki: "Friend, nag-web check-in na akez para sa atin."




Me: "Aw really? Teka ano ang seat number ko? Baka pangit? Baka sa dulo? Papapalitan ko."




Raki: "Maganda. Katabi mo ang piloto"




Me: "Ohhh! Hihihi! So kakandong ako sa kanya?"




Raki: "Opkors!"




Me: "Halika mag pray tayo."



Raki: "Para saan?"



Me: "Na sana malakas ang turbulence. Para masulit ang kandong. Bumpy ba 'teh. Hihihi!"



Raki: "Fuki moh."



So, after endorsing our bags, naghanap na kami ni Raki ng first-class at shusyaling restaurant para mag-breakfast.



Ayun, lumafang kami sa Jollibee.



Punyetang airport.



Wala man lang Mang Inasal para eat-all-you-can ang rice.



Chos!



Bigla kong na-alala.




Hindi ko nga pala dinala yung crown ko.




Kasi 15 kilos lang ang baggage allowance.



Ganon? Sanitary napkin allowance ko pa lang yon for 3 days ah.



At 17 kilos ang korona ko.



So keribels na, priority ang pasador ng lolah. Heavy days ko yata.



Ang mahalaga, maka-rampa.




At nawala naman ang aking pangamba.




Lumipad naman on-time ang Cebu Pacific...



...na bound to Hong Kong.



Hahaha!



Etchoserang airplane.



Syempre, habang naghihintay sa boarding area, left and right ang mga mata ng dalawang engcantada. Naghahanap ng papables na makakasabay sa flight.



Wala mashado.



Haynaku, kinakabahan uli ako.




Baka walang cutipie sa CDO ha.




Ma-imbey lang ang beauty ko.



Nang ilang sandali pa, in-announce na boarding na.



"Ladies and Gentlemen, Cebu Pacific flight XXX bound to Cagayan de Oro is now boarding. Passengers who are tall, beautiful, and oozing with sex appeal are to board first."



So, tumayo na akez at nag-paalam kay Raki.



Me: "Pano 'teh, mauna na akez? See you tomorrow."



Raki: "Gagah! Senior citizens daw ang mau-una."



So naupo ako bigla.



Me: "Haiiist, so bukas pa akez makaka-travel?"



Char.



Noong pumasok na kami sa tunnel, akala ko naman, diretso na kami sa plane.




Pinababa pa kami sa tarmac.




Akala ko 'rin dahil simple lang ang outfit ko, hindi mashadong makakatawag pansin ang aking aura...

























Kaso, nakaka-ilang hakbang palang akez, nakarinig na ako ng mga gustong magpa-picture.




Syempre, ayokong masabihang suplada kaya pose naman agad akez.




Yung eroplano pala gusto nilang picturan.




Haynaku.




How barriotic.




Char.




The flight was okey naman. Except na parang ameteurish mag landing ang pilot. May sadsad factor. Feeling ko burado na ang tread ng gulong ng airplane sa pagka bumpy ng landing.




Heniey, after an hour and a few minutes nga (di ako shure. hahaha) dumating din kami sa Lumbian Airport.




It's your typical provincial airport. May maliit na departure at arrival area at ilang souvenir shops.




Aktwali, parang living room lang ng quarters ni Adoray.




Hihihihi! Chos!




Supposedly ay sasalabungin kami ni JR sa airport. He was there kasi ahead of us.




Pero nagbago ang plano.




Magkita-kits na lang daw kami sa Limketkai Mall.




Lapitan agad sa amin ni Raki ang mga thunders at mashobang kalalakihan.



Akala ko iga-gang rape kami right then and there.




Mag-a-alok lang pala ng taxi.




Hindi muna kami nagpadala sa mga advances nila. Char. Chakaness kasi ang mga draybers.



Sabi ko kay Raki mamili kami ng cute na driver para landiin na namin along da way.




Haynaku, 2 days na kaming namimili, wala pa rin, kaya sumakay na kami.




And after 30 minutes, we reached Limketkai Mall na according sa Utopia research ni JR ay isang "hunting ground" ng mga boylets!




















Hongtarush ng peg ng mall devah!



'Pag puno na ang parking sa labas, pwede ka ring mag park sa loob!




Ansabeh ng Isetann Recto ha? Isama mo pa ang Harrison Plaza!




Friendship: "Gagah, display unit yang carlalu na 'yan!"



Me: "Hahaha! Ay ganun ba? I thought nag-park lang sha. Teka Friendship, bakit nandito ka? Devah, naiwan ka sa Maynila dahil hindi mo magawang iwan ang iyong barely-legal na yummy boylet na obviously ay gusto ko ring tikman?!?"













Friendship: "Ay oo nga pala!"




At nag auto-evaporate ang apparition ng echoserang baklita.




Napapansin namin na pinagtitinginan na kami ng mga locals ni Raki.



Is it because of my enchanting beauty? Malamang!




So, text kami ng text kay JR regarding our whereabouts.




Dumating din ang bakla after 15 minutes.




Nakapan-jogging outfit ang bruha.




At dahil sa 1 hour and almost 30 minutes na byahe, kami na ang may jetlag. Hahaha!




Kaya nagkayayaan munang kumain muli.... this time sa mas shusyaling restaurant ng NAIA Terminal 3 airport.




Lumafang ang 3 global beauties sa McDo. (Limketkai Mall)




:)

*****



Sinetch iteng ateng na nahulog sa Cagayan de Oro River?




















Hahahaha!



Back to Manila ang lolah.



Stories will be posted soon!



Mishuuuu!



Mwah!



:)

..this island.

















Dito na ako sa airport.



Waiting to board.



Sana ma-i-defend ko ang crown.



Wish me luck my ladies.



Mwah!



:)

..this island.

















Dito na ako sa airport.



Waiting to board.



Sana ma-i-defend ko ang crown.



Wish me luck my ladies.



Mwah!



:)