Nimmy , a fellow blogger lost his iPod at meron syang message sa taong nakakuha/kumuha nito...


Alagaan mo yan. Kung ibebenta mo man sana huwag sa sugal or sa something nega mo gastusin ang pera. Gamitin sa mabuting paraan. Try mo i-invest sa short term fund or kung risk taker ka equity fund. Ganyan. Char!


Un lang po.


Thank you.






***************



This message struck me.



Maliban sa nagamit nya ang pagiging banker nya sa pagbibigay ng advise, ambait lang nya to say those words.



Ako kasi hindi.



I wish I can say the same thing to the person who took half of my virginity.
























Uu, buti na lang hindi sya nagtagumpay ng 100%.





Or else, dethrone ang lolah mo.





Chos.

For today, I will do away muna sa mga social relevant issues na usually topic ng aking blog.



I know, that is sooo not me.



'Coz I really need some help.



Nope, this is not about the donations I blogged about yesterday - remember, the 'liquid-form' thingy.




But since I mentioned that na rin, I want everyone to know na tumatanggap pa po tayo ng donations.



Kasi, marami palang baklang binaha kaya ishi-share ko sa kanila ang inyong donasyon. Dumating sila kanina sa tapat ng balur ko na naka-nganga. Haller! Eh wala pa nga akong napipiga kahit isa 'noh. Char.




Uu, pati ang Inang Higad na si Bien na naka-base sa Singapore ay nakiki-amot ng donasyon. Kahit frozen daw.



Pwes, igagawa ko sya ng ice candy na milk of human kindness flavor. Pero yung ice candy, sinlaki ng yelo na nabibili sa kapitbahay. Tingnan natin kung hindi mag-lock jaw ang lolah nyo.



Char.



A naku, humahaba na naman ang 'wento.... hihihi!


*********************




Okey, okey, okey. Now let me begin with my original blog entry for today.





For Mac users, I'm sure na alam ninyo na Apple recently launched their latest Operating System (OS) na LION OSX.














Currently, my OS is Snow Leopard.















The new Lion OSX has added new features which convinced me naman to upgrade. And I know eventually, I have to. So I might as well do it now.




Teka, kailan kaya magkakaroon ng Cougar OSX, may pagbibigyan lang aketch. Hihihi!





Heniwey, unlike sa mga previous OS ng Apple, walang tangible CD na ibibigay sa 'yo.





Ang upgrading ginagawa on-line.





So, using your Apple account, buysung ka lang sa Mac App Store.





29.99 USD.





Hongdali devah?





Kaso hinde!





Hindeeee!!!!







Three days ago pa akez bumili.





At yesterday, habang sini-celebrate ko ang ika-14 hours ng downloading ko, biglang nawala yung icon. Bigla na lang nag-stop mag-download!






Punyemas talaga!






14 hours ko na syang dina-download for 2 days (pause/resume pag umuuwi na ako sa balur) at halos 1/8 pa lang ng 3.5gb ang nada-download ko tapos biglang nawala pa!






Anu itey, back to zero?!?




Uu.




So off I went to Power Mac Trinoma para humingi ng saklolo.




Impeyrness, cute yung isang technical guy don. Hihihi!






Pero hindi ko na nagawang lumandeh.





Char.





Kaso sabi nila, ganun daw talaga. Mas okey daw sana kung LAN connection instead na Wi-Fi.






And based sa record daw nila, the fastest na mada-download ang bagong OS ay 3.5hours.





3.5 hours?





Homaygashhh!





Ang dami ko ng nagawa non sa Baclaran Cinema sa ganung kahabang oras noh! Kung si Friendship 'yon malamang na-chorva na nya lahat ng naka-upo sa orchestra section.





Ako mga 3 lang. Ganyan.






Hihihi!





Na-alala ko tuloy yung blog entry ni Felipe about this.


















Na-mention nya kasi na 48 years daw ang downloading.





Haaayyy....





Totoo pala!!!






So kanina, try ko uli mag-download.





This time LAN connection na.





Pero since hindi naman ganun kabilis ang internet dito sa opis, ayun, napakabagal pa rin.





I started downloading ng 8:30 am.





12:30 na ng tanghali.





Heto pa lang sya.





















Haaaayyyy!





Frustrated na kooo!




So I need your help, your suggestions.





Saan ba may internet shop na high-speed ang connection at pwede ang LAN or super-bilis ang Wi-Fi?





Yun na ring maraming college boylet students na tumatambay.





Hihihi!






Help pleaseeeee!





By the way, ang makakatulong sa akin ay ipapa-lapa ko ng 4-sessions sa Fitness First...















*serving suggestion only.




Etchos!




:)

*********


Yesterday, ang aga ko lang sa planta namin.




7:00 am.




So mega-surf muna sa Internet ang lolah nyo.




By 8:00am, ako pa rin ang nag-iisang nilalang. Ay, siguro na-traffic ang mga production staff.





8:30am.... ako pa rin. Hmmmm.....




9:00am... you guessed it right.... still ako lang.




Punyemas!




Ako lang ang pumasok!





So by 10am, I officially declared sa sarili ko na uuwi na akez. 'Di ko feel mangulila sa planta.





Ang kaso mo, stop operation na daw ang LRT at MRT.





At baha na daw everywhere...





Baha? Haller, I should have been informed!





Char!




So what? Eh di mag-taxi.





Kaso mo, ang mga taxi drivers, parang ako lang...





Adoray: "Nangongontrata ng lalaki madam?"





Me: "Futahkels! Nangongontrata ng lalaki ka dyan! Gagah! CHOOSY! Choosy ang mga taxi drivers! Parang ako lang!"





Haiiist.... so I did ang isang nakakakilabot na bagay....





Adoray: "Nakakakilabot? Ahhhh..... pumatol ka sa pedicab driver sa gitna ng baha!"





Me: "Tonta! Bakit ako papatol sa pedicab driver?"





Adoray: "Madam, what I am trying to say is that sumakay ka ng pedicab."





Me: "Bruha! Hindi ako sumakay ng pedicab. Naglakad ako sa baha! Yes, i made lusong to that murky flood water and who knows kung ano ang organic at inorganic composition nitey."



















Adoray: "Eeeeewwwww! Kadiri naman."




Me: "Eeeeeew ka dyan! Pengeng alcohol!"




Pero isang bagay ang talagang pinaka-ingatan ko kahapon.




Ang aking korona.





Iningatan ko ito gaya ng aking ginagawang pag-iingat sa aking virginity.




Adoray: "Madam!!!! So nawala na ang korona mo? Ganyan."





Me: "Futah ka talaga! Anong nawala? Excuse me, intact pa ang virginity ko! Adoray, can't you see? I suffered! I am a victim here! Biktima ako ni Pedring!"





Adoray: "So anung gusto mong mangyari madam, pupunta tayo ng DSWD, hihingi tayo ng relief goods?"





Me: "Opkors not! Aanhin ko ang relief goods? Iba-blog ko itey. Manghihingi tayo ng donations!"




Adoray: "Donations? as in CASH madam?"




Me: "Hindeeee! Starting today, tatanggap na tayo ng donations in kind and in liquid form!"




Adoray: "Anung liquid form madam? Toyo? Patis? Suka? Ang chaka naman!"




Me: "Ay naku Adoray, 'wag mo ng tuklasin, porsyur, my readers can read between the lines!"





At nag-disappear na ang etchoserang bruha dahil hindi nya ma-aruk ang aking sinasabeh.




*****************


So, for your donations in kind or in liquid form, please don't hesitate to contact me. By the way, I only accept donations in liquid form na straight from the source para fresh. Hihihi!



Also, anonymous donors will remain anonymous.



Pramis!



Hihihi!



Char.



:)

For the perstaym, I am speechless...

























And not because my mouth is full.... char.

























But because my heart is beating like theres no tomorrow...


























And its all because of you... Rico.



Hihihi!



Pero may isang tanong lang naman ako....



















"Gusto mo ng iPad?.....





.....saka sando?"






Choz!




Hihihi!

Habang busy ang lahat sa pag-nguya ng roast prime rib....



Um-eksena ang lolah nyo.



Tumayo sya sa gitna ng reception at buong pusong inalay ang isang awit sa bagong kasal....



*********************


I heard that you're settled down
That you found a girl and you're married now.
I heard that your dreams came true.
Guess she gave you things I didn't give to you.








Old friend, why are you so shy?
Ain't like you to hold back or hide from the light.

I hate to turn up out of the blue uninvited
But I couldn't stay away, I couldn't fight it.
I had hoped you'd see my face and that you'd be reminded
That for me it isn't over

Never mind, I'll find someone like you
I wish nothing but the best for you too
Don't forget me, I beg
"I'll remember", you said,
Sometimes it lasts in love but sometimes it hurts instead.
Sometimes it lasts in love but sometimes it hurts instead,
Yeah.

You know how the time flies
Only yesterday it was the time of our lives
We were born and raised
In a summer haze
Bound by the surprise of our glory days

I hate to turn up out of the blue uninvited
But I couldn't stay away, I couldn't fight it.
I had hoped you'd see my face and that you'd be reminded
That for me it isn't over, yeah.

Never mind, I'll find someone like you
I wish nothing but the best for you too
Don't forget me, I beg
"I'll remember", you said,
Sometimes it lasts in love but sometimes it hurts instead.

Nothing compares
No worries or cares
Regrets and mistakes
They are memories made.
Who would have known how bittersweet this would taste?

Never mind, I'll find someone like you
I wish nothing but the best for you too
Don't forget me, I beg
"I'll remember", you said,
Sometimes it lasts in love
But sometimes it hurts instead.

Never mind, I'll find someone like you
I wish nothing but the best for you too
Don't forget me, I beg
"I'll remember", you said,
Sometimes it lasts in love but sometimes it hurts instead.
Sometimes it lasts in love but sometimes it hurts instead.





******************


Etchos lang yan.



Aktwali, lumalafang rin ako ng steak.



Nang biglang....




"Excuse me, pwedeng maki-share?"




Napatingin ako sa kanya...




Hindi ako makasagot....




Kasi nga kakasubo ko lang ng steak at kasalukuyan ko syang nginunguya.




So I motioned him na lang to take the seat beside me. Dyahe naman itey.




Pero he smiled.




Ampogi!




May isang dimple.




Him: "By the way, i am Anton, brother of the bride."





Dagli kong nilunok ang steak kasehodang buo pa sya.




Him: "And you are?"




At sumagot naman akez kasabay ng isang impit na dighay....




"Me?.....




....... I am single."




And my dear friends, I moved on right then and there.




Choz!

Yes, my ladies, I am south bound...




















To be at his wedding.



Our stories HERE, HERE and HERE.



Me: "Ano nga pala ang gusto mong gift?"




He looked at me.




I thought he was about to kiss me.




So I made buka na may mouth.




But he gave me the sweetest smile and said...




"Basta 'wag mo lang iba-blog."





Ganun?!?





Ganun na ba 'ko ka-daldal?





Hahaha!





Hindi naman devah?





Ok payn! :)





I told him kasi before na I have a blog.




And that I blogged about him, about us.




Pero sabi ko, anonymous naman.




And that I only have few readers/followers.... na wits ko rin knows personally ang mga itey.




Pero wit nya rin knows ang namesung ng blogelya kong itetch.




Hihihi!




Naughty me.




Etchos lang.




Pwes, ibu-vulcaseal ko na ang Angelina Jolips ko.





Pero i felt so relieved at hindi nya sinabing...




"Basta 'wag kang mag-ga-gown...."




'Coz sayang naman ang pina-tahi kong outfit kay Vera......


























And I must clarify this, I am not trying to steal the limelight from the bride ha.





It's just me being.....





BEAUTIFUL.





Char.





Happy weekend gurls!





:)

Dahil may kailangan akong bilhin sa Trinoma, doon na rin ako sumakay ng bus pauwi.




Kita ko na may ilang nakatayo na sa paparating na bus kaya ni-ready ko na ang sarili kong nakatayo ako from Quezon City up to the beautiful province of Bulacan.




Pag-akyat ko ng bus, nag-tinginan lahat.




Haller, hindi pa ba kayo nakakita ng dyosang nagko-commute?




Char.





Since maluwag pa sa bandang likod ng bus, isiningit ko ang bubot kong katawan sa mga taong nakatayo sa bandang unahan upang makarating sa dulo.




At napansin ko na may isang bakanteng upuan pa pala.




Uy, swerte!




Ang kaso, may nakaupong isang gurl na nagti-text. Parang ganitey lang...

























Hala! I realized, halos occupied na nya yung pan-dalawahang upuan.





Hmmmm.... sa loob-loob ko, kaya pala walang tumatabi.





Eh, nangangawit na ko sa Manolo Blahnik stilettos ko kaya with all my might nag ispluk na ako ng...




"'Teh, excuse me pow." sabay ear-to-ear smile.




Aba, tiningnan lang ako ng Go-Large na bilat. Nakasimangot pa sha. At di man lang nag-effort umusod ng konti. Uu, as in parang sinasabi ng tingin nya na...




"Tatabi ka sa 'kin? Alam mo ba 'yang binabalak mo? Subukan mo lang tumabi sa akin, dadaganan kita!"





Sa akin, wala namang masama kung sinlaki ka pa ni Yokuzuna. Wala na tayong magagawa dyan. Pero may kasabihan nga, "Mag-inarteh ng naaayon sa gandah.". Kaya sana man lang, nagpaka-bait na sha at nag-effort sa ganoong sitwasyon. Kahit pakitang-tao na umusod ka. O suklian mo man lang ng graciousness ang maayos kong bati. Can't you see, I am trying to be humane here? Choz.





Pero wala talaga eh, at yun nga, parang ako pa ang nakaka-perwisyo base sa tingin nya.





Eh, hindi ko talaga feel tumayo, kaya nag-sit-in na rin ako at ipinag-adya na lang ang aking kapalaran. Char.





Masikip talaga. Tinatamaan pa ako ng siko nya pag nagti-text sya. Gusto ko sanang i-angat yung nakalaylay nyang taba sa tagiliran para magkaron ng space. Pero syempre hindi ko ginawa. Haller, eh kung dagukan akez 'noh? Choz.




So, ayun nga, naupo na lang akez sa tabi nya kahit kalahati lang ng wetpaks ko ang nakasayad.




Yung kalahati, nakalutang lang sa thin air.




Char.



Tiningnan nya pa ako na para bang ako pa ang may kasalanan at sumikip ang mundo nya. And worst, sinadya pa nyang ibukaka ang pata este hita nya.




To be honest Charo, nanliit talaga ako sa sarili ko nung time na 'yon. Para akong pandaka pygmea na nasa tabi ng isang pla-pla. I felt so vulnerable. Choz!




Haaayyyy....




Buti na lang at mabait din ako ng araw na 'yon at hindi ko feel pumatay ng isang endangered specie.




Napansin ko na nakatingin sa akin yung estudyante na nasa katapat naming upuan. Para syang natatawa na parang na-a-awa. Basta hindi ko ma-figure. Siguro believe sya sa aking balancing act or inaabangan nya na mahulog nga ako sa kinauupuan ko.




Well, i will not give him the pleasure. Kumapit ako sa handle bar sa harapan ko.




Every now and then, Orca -The Killer Whale, would glance upon me na nakataas ang isang kilay at para bang sinasabing... "Ano, kaya mo pa?"




I gave her a Bella Flores smile.





Maya-maya pa, dumating na ang konduktor para maningil.




Inabot nung nasa tapat naming estudyante yung pera nya.




Estudyante: "Bulacan po, estudyante."




Matapos suklian ng konduktor ang not-so-cutie-pie-pero-pwede-na-rin-pag-tigang na estudyante, ako naman ang hinarap ng konduktor.




Inabot ko sa kanya ang P50.00.




Konduktor: "Saan?"




Me: "Balagtas po.... kalahati."




Nagulat yata ang konduktor.




Konduktor: "Huh?"




Me: "Kasi po, kalahati lang ng pwet ko yung naka-upo."




Tumingin yung konduktor sa katabi ko tapos sa akin. Napangiti sha.




Pero ang sama ng tingin sa akin ng katabi kong si Sarah Geronimo (Uu, hawig sya kay Sarah, pero after nyang kainin ang buong cast ng ASAP).




Choz!




Me: "Ay, sorry po. Joke lang po. Hihihi!"




Sarah: "Joke ka dyan! Kasalanan ko bang maging chubby?!?"




Chubby? Ah... 'teh, kailan pa nabago ang definition ng chubby?




Pero hindi na lang ako kumibo after mag-apologize.





Ibinigay na ng konduktor yung sukli ko.




Teka, parang sobra.





Binilang ko.




Sobra nga.




Tsinek ko yung ticket.




Binigyan nya nga ako ng discount.




Seniors Citizens Discount.




Amfutah!

I have mentioned before dito sa blog ko na I'm into photography. Pero hindi ito karir, hobby lang.




May mga nakapansin ng gawa ko and yun nga, some of the pictures I took was featured in some food at travel magazines.




Pero hindi po akez professional photographer. Professional beauty queen pa rin ang peg ng lolah nyo. Choz.




Nakakatuwa lang 'coz out of this hobby, you can make money din pala on the side.




So for today, Photo Blogger ang peg ng lolah nyo...





"Nagcarlan"

















"Beachfront"

















"Smorgasbord"



















"Pussy Catcholo"



















"Red Blooms"


















"Survivor"


















"Eternity"


















"Alone"





















"Towers (in HDR)"


















"Waling-Waling"


















"Sambalilo"



















"Paradise"





















And of course, mawawala ba ang portrait ng inyong lolah in action...



"Chuni The Feelinggerang Photographer"

















Honggandah ng bangles ko noh? Syensya na, hindi ako nakapag-shave ng braso.



Hihihi!




Choz!



Oh, kung gusto nyong magpa-picture ng nude, try nyo ko.



Hihihi!



Choz uli.



:)

Naniniwala ka ba sa mga bagay na hindi kayang ipaliwanag ng siyensya?


Gaya ng Kulam?
















O ng Sumpa?




Naniniwala ka ba sa mga Himala?




O sa sakit na dulot ng simpleng Balis.....




O Usog kaya?




*****************************************



Alas siyete ng gabi.




Linggo.




Sa isang liblib na baryo sa bayan ng Bulacan.




Sobrang dilim ng paligid dahil sa katatapos lamang na pag-ulan at biglang nawalan ng kuryente.




Tila pinagkaitan ng makapal na balumbon ng itim na ulap ang liwanag ng buwan.




Pati mga bituin ay tila mo natakot at nagtago sa nakatakdang maganap.




Nasa probinsya ako ng aking lola.




Tanging ilaw lamang sa gasera at pulang kandila na natira noong nakaraang Undas ang nagsisilbing liwanag na tumatanglaw sa ilang aninong natitipon sa harapan ng bahay.



Okey, okey.....




This is not a horror story.



Feelinggerang mag advance Halloween party lang ang lolah nyo.




Okey, back to the story.




Nagkaroon ng impromptu drinking session sa balur ng Lola ko sa province.




Nakabuntis kasi si Pinsan at ora mismo ay namanhikan sa partido ng gurlalu.



Habang nagku-kwentuhan ang ilan sa terrace na may ceramics balluster, ako naman ay nagri-retouch ng aking manicure. Nagsidatingan ang mga barkada ni Pinsan. Mga highschool classmates at kapitbahay lang naman na ka-teammates nya sa basketball ang mga otokong itey.




Hanggang nagkaroon ng kantyawan at ako nga ay kanilang ginahasa right then and there.




Etchos lang.... este Wish Ko Lang!




Char!




Okey, nagkaroon ng kantyawan na ako daw ay magpa-inom sa kubo.




Sus! Inom lang pala eh.




Kahit nga pagpapa-lapa sa kanila ay gagawin ko 'noh. Choz.





Napag-isip akez.




Uu, seryoso. Nag-isip talaga akez.




Alas 8 na kaya ng gabi.




Where da hell can i buy vodka or red wine or Carlos Primero kaya in the midddle of the province?




Eh ang nearest 7-11 nga ay tatawid ka pa ng ilog at sapa..... not counting the long meadows ahead where the likes of that giant buwaya lives.




Choz.




And then someone suggested na hard na lang daw ang inumin.



Hard?




Iniinom ba yon? Di ba sinusubo yon? Choz!




So off we went to the nearest sari-sari store to buy Fundador, chicharon at Lucky Me pancit canton. Kaso walang Fundador so nagkasya na lang sa beer.




Dahil hindi ko bet lumaklak ng gabing iyon, syempre may I join na lang sa kwentuhan habang nagtatagayan. Yes, Charo, kumbaga sa kabaret, ako ang entertainer of the night. Hihihi!




Nakakailang alok na sila sa akin ng tagay pero tumatanggi ako. Nahiya naman ako, kaya after a few, i joined na rin sa kanilang tagay session. Parang ladies drink lang ang peg.




Okey before I proceed, I know iba na ang takbo ng isip ng karamihan sa inyo kaya uunahan ko na kayo.




Unfortunately, hindi po talaga ako na gang-rape during or after the drinking session.




Although, hindi ko rin naman masasabing hindi ko hinangad 'noh.




Sampung lalaki 'yon, minus my cousin kaya kung na-gang-rape akez, ora mismo, na-i-defend ko na ang aking crown at title at hindi ko na kailangang magtampisaw pa sa isla ng Camiguin.



Choz!




Ang mga otokong itey, edad 20-25. Kilala ko naman sila lahat. At ang tawag nila sa akin ay... "Babe".



Choz!




Este... "Kuya" pala dahil older ako sa kanila ng 2 months.




Sabi ni Adoray, "Liars go to hell!"




Okey 3 months. Lagyan ko na lang ng "Choz!" Hihihi!




So, tuloy ang kwentuhan namin. Nagtatanong sila kung kailan ako unang dinatnan, sino ang first kiss ko at kung virgin pa akez. Of course i took offense naman to that line of questioning. Kaya naman sinagot ko sila na.....




".....never been kissed, never been touched.... so touch me in the morning....... all of you."



Choz.



After an hour, napansin ko ang barkada ng pinsan ko na si Cocoy. Hindi dahil sa may pagnanasa ako sa kanya since he turned 18 at sya ang pinaka-cute sa grupo at may pinaka-prominent na bukol but because..... bigla syang tumahimik at pinagpapawisan.




Dahil kaya ito sa taglay kong alindog?




Perhaps. I can't blame him naman 'noh. Kayo na ang magkaroon ng ganitong gandah. Choz.




So, tinanong ko sha... "Cocoy, okey ka lang?"




Cocoy: "Ewan ko ba, sumasakit ang tiyan ko eh. Kanina parang humihilab lang pero ngayon, masakit na talaga?"




Pinsan: "Baka masi-CR ka lang pare?"




Cocoy: "Hindi eh.... masakit talaga."




Me: "Nag-dinner ka ba bago ka uminom?"




Cocoy: "Oo... " at nakahawak na talaga sya sa tiyan nya.




Me: "Bakit ka kasi nakahubad? Mag-damit ka nga. Baka nalalamigan 'yang tiyan mo?"




Or baka naman na-overdosed sa malagkit na tingin ko. Choz!




Me: "Teka, alam ko may antacid pa ko sa bahay, sandali kukunin ko."



Cocoy: "Sama na lang ako Kuya..."



Me: "Kaya mo ba?"



Cocoy: "Oo... mag-kape na rin ako sa inyo. Okey lang?"




Me: "Oo ba, tara..."




So,Ii bid goodbye to the entire cast of Sunog Atay at lumakad na kami ni Cocoy papunta sa balur namin na ilang bahay lang naman ang layo.




Me: "Mawawala din yan pag na-inom mo na yung antacid."




Cocoy: "Parang sumasakit pa nga lalo ngayon eh..."




Me: "Oh, sandali na lang, malapit na tayo sa amin. "




Malapit na nga kami sa balur ng makasalubong namin ang isang matandang lalaki na may goatee at hawak na tungkod - si Mang Ambo. Si Mang Ambo ang resident Manunuli Ng Barangay at Albularyo at the same time. Napansin nya yata na may iniindang sakit ang peg ni Cocoy.




Mang Ambo: "Oh, napa-ano yan?"




Me: "Eh sumakit po bigla yung tiyan, papainumin ko ng gamot sa bahay."




Mang Ambo: "Huh! Baka na-bales o na-usog 'yan."




Me: "Ano na nga po uli yung usog? Nakalimutan ko na."




Mang Ambo: "Haiiist, istupidang bakla. Ayokong mag-explain. I-Google mo na lang."




Sa loob-loob ko, etchoserong matanda itey. Bigwasan ko kaya. Choz.



Me: "Eh kami-kami lang naman po kanina, wala namang ibang bumati sa kanya."



Mang Ambo: "Hindi naman kailangang may bumati.... baka may nakapansin sa kanya. Kahit uminom yan ng gamot, hindi mawawala ang sakit ng tiyan nya. Hubarin mo yung damit nya at kailangang mapa-kuluan 'yan, tapos kailangan mo mapa-usukan. At ang pinaka-importante sa lahat... kailangang ma-lawayan sya ng naka-usog sa kanya..."



Huh? Lawayan?




At biglang nag-shining, shimmering, splendid ang Meralco transformer sa aking isipan. Etchos!




Me: "O sige po, painumin ko po muna sya ng kape sa bahay..."




At umiskyerda na ang mashondang albularyo. Pero may nakalimutan akong itanong kaya sinabi ko kay Cocoy na habulin ko sandali si Mang Ambo at may itatanong lang ako. Na-abutan ko naman ang matanda at nakapag-tanong. Tapos ay bumalik na ako kay Cocoy.



Cocoy: "Anong tinanong mo kay Mang Ambo?"



Me: "Ahh...ehhh...... sabi nya, pakuluan ko daw agad yung damit mo pagdating sa bahay."




Since wala ang parents dahil nasa bakasyon pa ay solo flight akez sa balur. Pinapasok ko si Cocoy. Pina-upo ko sya sa sofa. Nagtimpla akez ng Starbucks Cappuccino (hodevah, hangshusyal ng balur namin, Choz!) at pina-inom sya pati na ng antacid. Nakapikit lang at nakasandal si Cocoy sa sofa na akala mo ay natutulog.



Tinanong ko sya.



Me: "Oh, nababawasan ba ang sakit?"



Cocoy: "Hindi eh.... ganun pa rin...."



Me: "'Yan palang edad mo na 'yan, tinatablan ka pa rin ng usog, dapat sa 'yo merong pangontra usog."



Cocoy: "Ano yon?"



Me: "Yung isinusuot ng mga baby na red and black beads na bracelet... hehehehe!"
















Natawa si Cocoy.



Cocoy: "Para ka namang sira Kuya eh... kita mong nasasaktan na nga yung tao eh..."



Me: "Uy, sorry. Gusto mong magpahinga sa kwarto ko, at least malamig don."



Cocoy: "Uwi na lang kaya ako...."




Me: "Paano ka uuwi? Halika doon ka muna sa room, buksan ko yung aircon..."




Sumunod naman sa akin si Cocoy at dahan-dahang naglakad. Pinahiga ko sya sa kama.




Cocoy: "Baka nga na-usog ako...."




Me: "Sino namang makaka-usog sa 'yo.... wala namang bumati sa 'yo kanina..."




Cocoy: "Eh... di ba, sabi ni Mang Ambo... kahit hindi binati."




Me: "Oo nga daw.... sya nga pala, kailangan ko daw pakuluan agad yang damit mo? Pero teka kanino ka magpapa-laway? Gusto mo tawagin ko yung buong tropa mo?"




Cocoy: "Wag muna.... baka mamaya ikaw pa ang naka-usog sa akin Kuya..."




Nagulat naman akez. Hihihi! Hindi na pala ako mahihirapan. Tanggap na nyang lalawayan ko sya. Choz!




Me: "Ako? Wala akong usog noh? Pero teka... hubarin mo na yang damit at jeans mo... papakuluan ko."




Naghubad naman si Cocoy. Tinulungan ko sya. Oo, i care about him as I care about my job. Choz.



Hindi sya maskulado pero may maskels. May porma ang dibdib at makinis ang balat. At ang karug! Haaayyyy.....




[image removed. hehehe]























Me: "Eh... iyan... hindi ko ba pakukuluan yan?" Sabay turo sa brief nya.




Ayyy, kung may award na Most promising Bukol... winnur sha! Choz.




Cocoy: "Eh di hubo't-hubad na ko? Sabi ni Mang Ambo damit lang daw."




Ay oo nga pala. Try lang naman. Hihihi!



Nagpunta ako ng kitchen at isinalang sa ang damit at maong ni Cocoy. Tapos, iniwanan ko na. Hayaan mo shang ma-inin mag-isa. Choz. Pagbalik ko, nakahiga na sya at nakatakip ang isang braso sa mata nya. Para lang syang nakahaing Food For The Gods. At aku daw yung dyosa. Choz!




Namalayan nya yatang nakatingin ako sa kahubdan nya.




Cocoy: "Subukan mo na kaya.... lawayan mo ako."




I swear, iba ang dating sa akin ng mga katagang 'yon. Hahaha!




Me: "Sa noo?"




Napatawa si Cocoy.





Cocoy: "Kuya para kang tanga... di ba sa talampakan?"




Me: "Ano ka... sanggol? Sanggol lang ang nilalawayan sa talampakan 'noh."




Cocoy: "Eh saan ba...."




Me: "Ang alam ko sa abs.... este sa tiyan...."




Cocoy: "Doon ba talaga?"




Nagtaka pa. Gusto ko sanang sabihing... "hindi, sa titi dapat lawayan..." Choz!




Me: "Syempre, nandun yung sakit sa tiyan kaya dapat doon lawayan..."




Futah... puro laway. Parang ang halay-halay ng usapang ito or baka naman ako lang ang malisyosa? Choz.




Cocoy: "Paano?"




Me: "Hindi ko rin alam eh.... hindi natin nai-tanong kay Mang Ambo."




Aktwali, kunwaring hindi ko lang alam. Hahaha!




Me: ".... Pero para malawayan ka, dapat didilaan ko yung tiyan mo? Pero parang kadiri naman 'yon, ang dami mong balahibo"




YUMMMM!!!!!




Choz! Syempre, alangan namang mag-mukha akong sabik.




Cocoy: "Pero Kuya, masakit na talaga eh...."




Me: "Ganun ba... sige na nga....gagawin ko na lang para mawala ang sakit mo."




Napipilitan ang lolah? Hahaha!




Naupo ako sa gilid ng kama. Umusod sya para mas maka-pwesto ako.




Yumuko ako. Futah, puro balahibo! Balahibong pusa! Didilaan ko talaga???? Yucccckkkk!!!! Hahaha!




Me: "Saan ba yung sakit?"




Itinuro ni Cocoy yung kaliwang bahagi ng tiyan nya. Yumuko ako at kahit ayaw ko, nilabas ko na ang dila ko at dinilaan ito.




Naramdaman ko na parang napa-pitlag si Cocoy.




Cocoy: "Ang init ng dila mo Kuya..."




Kasi hindi ako lizard 'noh? Choz.




After 3 hours and 2 days....




Me: "Oh.... ayan... nadilaan ko na. Nalawayan ko na." Hihihi!




Cocoy: "Kuya...."




Me: "Oh?"




Cocoy: "Dito rin, humihilab yung sakit....." sabay turo sa buong tiyan nya hanggang pusod.




Homaygash!!!! I feel I am being taken advantaged of.




Char.




So what am I waiting for? Dila dito, dila doon.




Basain ng laway ang hubad na katawan ng pobreng otokong nahihirapan.



At dahil sa kagustuhan kong mawala ang nararamdamang sakit ni Cocoy... nilawayan ko na nga ang buong tiyan nya. And to make sure na hindi na gumapang pa ang sakit.... gumawa na ako ng preventive measures, pati dibdib nya hanggang puson nya hanggang sa dako pa roon na walang nararamdamang sakit ay nilawayan ko na rin. Oo Charo, nilawayan ko ang buong pagkatao ni Cocoy.



Anyhow, waah naman react ang boylet except "ooohhhs...." and "aahhhhhhsss....."






Saka pala "Ayannnnn naaaahhhhhh......."




Hahaha!




Choz!




Natapos ang lahat na namamanhid na ang dila ko. Kumapal. Parang kinalyo.




Choz!




Pero totoo, nawala yung sakit na nararamdamn ni Cocoy.




Gumaling sya!




Napagaling ko sya ng aking dila!




At ng aking mapaghimalang laway!




Etchos.




I think eto na talaga ang itinakda para sa akin....




....ang makatulong sa mga may karamdaman.




Kaya if you're male, 18-32, physically fit and with pleasing personality..... tapusin na natin ang inyong karamdaman....




Dali...try nyo na ang aking magic tongue.




Choz.





*******************


At umiskyerda na ang mashondang albularyo. Pero may nakalimutan akong itanong kaya sinabi ko kay Cocoy na habulin ko sandali si Mang Ambo at may itatanong lang ako. Na-abutan ko naman ang matanda at nakapag-tanong.


Me: "Mang Ambo, waiiiiit!!! Paano ko nga po pala lalawayan si Cocoy."


Mang Ambo: "Why? Ikaw ba gurl ang naka-usog?"


Me: "I think so. Kailangan ko po bang dilaan sya para ma-lawayan?"


Mang Ambo: "Dilaan? Eeeeeeeewwwww!!!! Kadiri ka. Babasain mo lang ng laway ang right thumb mo and then you make pahid na to his stomach. Klaro?"


Me: "Opo, thank you po."


At nagtatakbo na ako pabalik kay Cocoy.



*************************************


At syempre, iyan ay mananatiling....isang lihim.



Char.


:)

The link to this vid was shared by a reader/researcher. Hihihi!







Oh, my eyes! My eyes! My virginal eyes!



Etchos!



Kalokah ang Tinker Bell ni koyah.




Tama ba namang mag commando habang naglalaro ng football?




Pero who am I to complain?




Wait, ganyan din ba ang outfit ng Philippine Askalz pag naglaro?




As in FREE WILLY?




Chos!





Homaygash.... naisip ko bigla si papa Neil Etheridge!!!





















At si Simon Greatwich!

























Neil + Simon =


















Ohhhmaygash... one can certainly dream!




Pleaseee, 'wag nyo na akong gisingin.




Etchos!




Wagiiiii!




Ay, happy na naman ang morning ko.



Hahaha! Choz!



:)

Kaytagal kaya kitang hinintay






Uu, sa 'yo ko inilaan ang sought-after, desired-by-all at elastic virginity ko.




Daliiiii take it nah!




Cum to mama!




Ayyyy, wait magpapalit lang ako ng Pampers.....





....hindi kinaya ang wetness ng lolah mo.




Choz!



:)

***


Sa mga nag-request na mag blog ako about the recently concluded Miss Universe 2011, I think marami ng mashadong nag-blog about it that a certified beauty queen's opinion will not matter anymore. choz.



But yes, I agree na Shamcey should placed higher than third-runner up. I think she deserved at least to be Ms. Angola's runner-up.



At yes, tanggap ko ang pagkapanalo ni Ms. Angola. I think she deserves it as well.



Isa lang ang sigurado, sa mga darating na fiesta, bebenta ang mga dark-skinned bekis sa mga beaucons at pag-aagawan na ang title na Ms. Angola at chupi na ang Ms. Venezuela. Yan ang aking fearless forecast. Choz.



Now, another reason why is because I have my own battle to think about.


Because this time, I have to defend my title again, which I have rightfully earned last June at the beautiful city of Puerto Princesa, Philippines!!!!!


***************************


Matapos ang Palawan adventure ng mga magka-kaibigang futik namely JR, Raki, Friendship at Chuni, 45 days mula ngayon, muling magta-tampisaw at magtatagisan ng alindog ang mga dyosa sa panibagong isla....
















Apat na araw silang a-aura.



Sino ang u-uwing may ngiti sa labi?



At sino ang maiiwang luhaan?



Sino ang mag-uuwi ng korona?



At sino ang mamaga lang ang panga?



One thing is for sure...



Hindi akez ang uuwing talunan.



Itaga nyo sa igneous rock.



Pero.... bago pa man dumating ang kompitisyon...



...isang nakaka-gulantang na balita.



Friendship beg off from the vacayshen.



Okey, sabay-sabay tayo.... "HUWWAAAAAATTTT?????"



Ang Ms. Baclaran University na may full-load na 24 units at running for Magna Cum Laude at may second degree sa Dilson School of Oral Calisthenics - Recto branch ay nag back-out????



Oo mga kafatid, umatras ang bayag........ este clitoris ni Friendship.



There must be a reason kung bakit ayaw lumaban ni Friendship na 1st runner-up sa recently concluded na Palawan Eat-All-You-Can Bangkero (and the likes) Challenge!



Hindi nya kaya keri ang preysure ng kompitisyon.



Or baka naman may dyowa na ang bruha?



I'm sure barely-legal yan kung meron man. Choz.



Kasi, hindi 'daw' ako naniniwala sa press release nya na hindi sya prepared to accomodate anything bigger than a 7-inch cucumber.



That is sooo not true. Believe me gurls, I have seen Friendship engulfed a patola-sized cheverlu in one stroke..... and with no hands.



Patola kaya is like twice the size of a huge cucumber.



Hodevah, kaya mo yon?



Choz.



Ay naku, bahala ka Friendship uuwian na lang kita ng kwento.



But for me, it's my moral obligation to defend the crown.



The crown which I intend to keep for another 5 years.



I must.



I really must.



So back to jaw exercises uli ang lolah nyo.



I must prepare myself and win all challenges notwithstanding the difficulties in accommodating the size, length and girth of each task.




Di baleng ma-lock jaw, basta PANALO.



'Yan ang motto ko my dear friends.



And i will do this not for myself, but for all of you.



Oo, gagawin ko ang lahat ng ito sa abot ng makakaya ng aking lalamunan para lamang sa inyo. I want you all to be proud of me.



Because i know that you have so much faith in me.



And i don't intend to let you down.



But i have to go down to win this. And i have to do it many times. So please, i need your support. Any volunteer to help me train my jaw for this competition? Please email your picture and your dick pic (with measurements) na rin at misschuniverse@yahoo.com



Please, do it for your lolah.



Pramis, i will bring home the crown.



Etchos!





****************************


Sya nga pala, ang makakahula kung saan ang rampage ng lolah nyo at ng kanyang futik entourage ay may one year supply ng limited edition ng....

























.....every Saturday between 9:30pm-11:30 pm, my place.



Chos!



:)



Mwah to all!

Hindi akez ang sumulat nitey. May nag-share lang sa akin kaya share ko lang din sa inyo.


:)


****************************



Kumiriring ang telepono nang madaling araw....



Helper: "Hello, Master Carlos? Si Arnaldo po ito, yung katiwala niyo sa bahay-bakasyunan niyo."



Amo: "O, Mr. Arnaldo, ikaw pala. ano at napatawag ka? may problema ba?"



Helper: "Umm, napatawag lang po ako para abisuhan kayo na namatay ang alaga niyong parrot"



Amo: "Yung parrot kong si Pikoy, patay? Yung nanalo sa bird show?"



Helper: "Opo, Master Carlos, yun na nga po."



Amo: "Ano?! ... Sayang! Ang laki pa naman ng nagastos ko sa ibong yon. Hay, buhay! teka, ano nga ba ang ikinamatay niya?"



Helper: "E, kumain po kasi ng bulok na karne..."



Amo: "Bulok na karne? At sino namang salbaheng tao ang nagpakain sa kanya ng bulok na karne?"



Helper: "Wala po. Nanginain po siya ng karne ng isang patay na kabayo."



Amo: "Patay na kabayo? Anong patay na kabayo, Mr. Arnaldo?"



Helper: "Eh, yun pung mga thoroughbred horses niyo, Sir. Namatay po kasi lahat sila sa pagod, kahihila ng kariton ng tubig."



Amo: "Nasisiraan ka na ba ng bait? Anong kariton ng tubbbiiiiggggg?"



Helper: "Yun pong pinampatay namin ng sunog."



Amo: "Diyos ko po! Anong sunog naman yang pinagsasasabi mo?"



Helper: "Yun pong halos tumupok sa bahay niyo.... tumumba po yung isang nakasinding kandila, tapos nagliyab yung kurtina at mabilis na kumalat ang apoy..."



Amo: "Ano? E, may kuryente naman diyan sa bahay-bakasyunan, a. Para saan yung kandila?"



Helper: "Para sa burol po."



Amo: "Ano? Kaninong burol?"



Helper: "Sa nanay nyo po, sir. Bigla kasi siya dumating dito nung isang gabi, Walang kaabi-abiso. Lampas hatinggabi na. Akala ko po magnanakaw. Binaril ko."




:)

Mabuti pa sa lotto...

May pag-asang manalo...

Di tulad sayo... impossible...

Prinsesa ako (ka)... ika'y (ako'y) dukha

Sa TV lang naman kasi may mangyayari

At kahit mahal kita... wala akong magagawa

Tanggap ko 'to aking sinta...

Pangarap lang kita...


























Ang hirap maging babae

Kung torpe iyong lalaki

Kahit may gusto ka... di mo masabi

Hinde ako iyong tipong nagbibigay motibo

Conservative ako kaya di maaari

At kahit mahal kita... Wala ako magagawa

Tanggap ko 'to aking sinta, pangarap lang kita





At kahit mahal kita,

Wala ako magagawa

Tanggap ko 'to aking sinta, pangarap lang kita



Suiran wo hen ai ni

Wo mei fenfa gaosu ni

Wo xin zhong yi you oh ~ qinai

Danshi shi wo de ai




At kahit mahal kita (da ai ni)

Wala akong magagawa (wo zhen de mei fanfa)

Tanggap ko 'to aking sinta

Pangarap lang kita

Pangarap lang kita, pangarap lang kita...

Pangarap lang...









:)

Wala tayung kamalay-malay may nagaganap palang ganitey...

The Search is on for the God and Goddess of
Northern, Central Luzon and Manila or N.C.R. Region


At saan ang ganap?


to be held at
HILAGA PASKUHAN VILLAGE CCITY of SAN FERNANDO PAMPANGA


Bakit sa Paskuhan pah, pwede naman sa North Cemetery, mas accessible. Choz!



Hanung requirements?


APPLICANTS SHOULD BE:
**A NON-PRO Bisexual Contesero's and Contesera's
**18 years old and up
**open for a Clan member or not Clan Member (pwede naman pala kahit ano, eh bakit ginawa pang requirements???? char!)
**does not Undergo of any surgical Procedures
or taking any enhancement drugs or pills
** with a Good Moral Character


Again....


**does not Undergo of any surgical Procedures
or taking any enhancement drugs or pills



Oh yung mga ambisyosang retokada, hindi kayo qualified.


Etchoz!


So dahil Gods and Godesses daw.... let's meet some of the contestants...


And here are some of the male candidates...


Si Jhake ng San Fernando City....



















Koya, anung aura mo dyan ha? Iyan ba ang tinatawag na "nanghuhuli-ng gagamba" look? Choz!



At magpapatalbog ba ang Angeles City represented by Lance.....



















Over ka yata sa diet koya? Pero yang katawan na yan ang hinahanap para sa part 2 ng Zombadings. Hihihi! Choz!


At kung pa-slimman ang laban, magpapatalbog ba si Ericson ng Dinalupihan, Bataan?....




















Pramis, mahihiya to the highest level si Karen Carpenter sa pagka-skinny nyo 'teh.


At ang Manila ay represented by no other than Joshua.....




















No other than? Wala na ba talagang makita sa Manila? Choz! It only shows na mas maraming pagkain sa Manila compared sa Angeles City at Dinalupihan, Bataan. Choz!



Ang contest na itey ay hindi isang malaking kalokohan dahil meron din namang mga papalicious gaya ni Enan, 24, from QC....






















At ang bet na bet ko.... si Kenjie, 22 from Q.C....




















Oo Kenjie, pumapatol ako sa Bi. Specially kung gaya mo. Hihihi!


So daliiiii, cum to Mama. Hahaha! Choz!


*********************


At dahil nga may mga Dios, eto naman ang mga Diosa candidates....


Again, ang requirement:


**does not Undergo of any surgical Procedures
or taking any enhancement drugs or pills



At ansabeh, these are the 'FEMALE' candidates, o sha...sha... oo na.... hihihi! Choz.


Gurls, meet Ivory Ann from Manila....





















And Asia Sofia of Makati City....



















Winnur ang namesung mo gurl... Asia Sofia... vaklang-vakla! Hihihi!



At ang glamorosang si Izza (Kalsada) before the asphalting project. Choz!




















Behold for our next candidate is Deynyel of San Fernando City!




















'Day, wag kang mashadong mag-posing sa mga ganyang ilog, dyaan nahuli yung malaking buwaya. Hala ka.


At hoy mga taga Pasig, heto ang candidate nyo... si Verishka!!!



















Sa ayaw nyo't sa hindi, suportahan nyo yan! Char.


Impeyrness, ang ga-gandah ng mga vakla. Havey na havey. Obvious na hindi sila retokada o gumagamit ng pills gaya ng nabanggit sa qualifications. Hihihi! Choz!


Gusto koong panoorin ang contest na itey coz feel ko ma-a-aliw akez ng vonggang-vongga!


Kaya kung feel nyo na mapanood ang contest para sa

Search for the God and Goddess of
Northern, Central Luzon and Manila or N.C.R. Region

a.k.a.

God and Goddess et Terra Incendia Regnum (Earth and Fire Kingdom) 2011



Teka, parang sequel lang ng Lord of The Rings ah? Nandito ba si Gollum? Choz!


Gow and visit na their Facebook Fan Page. Click HERE.

May isang reader na nag-comment kung pwede daw ba syang maging guest blogger. Sabi ko naman, "sure"! Ako na ang mapagbigay. At ayun nga, nag-email ang ditse sa inyong abang lingkod.


So heto, ang kanyang ganap...


.........................................................................

Hi Miss Chuni!

I hope you still remember me. I expressed my interest yesterday to become your guest blogger. So di ko papalampasin ang opportunity. Eto na. hehehe :P Thank you for sharing your space to amuse the sangkabeklushan. :)

Love

Dorothy aka Chacha

P.S. You may tweak this according to Miss Chuniverse Quality Control Policy. Chos! :)

-------------------

Dear Ate Chuni,

Itago nyo na lamang ako sa pangalang Dorothy. Chacha po ang palayaw ko. Lumaki ako sa bahay ampunan sa pangangalaga ng mga madre. Chos lang to! Hihihi :P

Eto totoo na itey.

Di ko alam kung pano nagbago ang kamunduhan ko (double meaning ito…hihihi). Ang alam ko na lang isang araw biglang may kung anong puwersa ang nagdala sa akin ng babasahing Chika Chika at si Mike Magat ang nasa pabalat nito. Para sa mga kabataan pa dito at medyo bagong sibol at namumukadkad pa lamang, ito ay yung magazine na newspaper print pa dati noong mid to late 90s. Yung centerfold at cover lang ata ang colored. Opo, di ko alam kung paano nangyari ito. Pagkakita ko kay Mike Magat na nakadenim singit shorts, may kung anong kumiliti sa akin (literally, figuratively, simile at hyperbole). Hihihi!

At hindi ko alam kung suwerte nga bang maituturing na parang Yamashita treasure ang nakita kong iba pang Chika Chika magazine sa may malapit sa garahe ng bahay namin. At sa pagkakataong itey, si Pyke Montevero (ang sizzling hotness at ohhhhlalala rebranding ni Allain Sian, na dating host ng isang ballroom dance show sa tv) ang gumulantang sa mura kong pag-iisip. Naguluhan ako. Grade 4 ata ako noon. Mga 1997ish. Siyam na taong gulang. Sariwa. Bubot. Kahalihalina. Kasi dati naalala ko bakit nagtatago pa ako sa kuwarto at pinagnanasaan ang Miss Universe cards tulad ni Michelle Van Eimeren. Eeewness sa madaling salita. O baka naman ako’y nagkukunwari lamang noon! Hellooo poh sabi nga ni KC Concepcion.

Biglang kung anong hiwaga ang naganap. Parang ako’y naging mandirigma sa ngalan ng buwan! Sailormoon ang transformation ko Ate Chuni. Moon crystal power make up! Hihihi!

---Miss Chuni, dahil napansin kong di ka nag-a-update tuwing Sabado at Linggo, pwede bang ako ang guest blogger on weekends? Hihihi. Di ba masyadong echosera? Love you! :P



...........................................


Okey heto ang aking sagot.


Dear Chacha,


First, utong lang ang tini-tweak ko kaya hindi ko na tinweak ang entry mo.


Second, wala akong policy. Kasi wala akong DTI Permit.


Now, based naman sa kwento mo, hindi ako mashadong pamilyar sa Chika Chika Magazine na yan at kay Mike Magat kaya ginoogle ko na lang. Ito pala sha.


























Impeyrness, lagyan lang ng dugo-dugo ang katawan ni kuya at pahawakin ng itak mukha na syang matador sa Nepa Q-Mart.



Ganyan ang mga trip ni Friendship.



Luluhuran nya yan without batting an eyelash kahit sa gilid ng EDSA. Hahaha! Etchos lang Friendship!



Magkakasundo kayo or malamang magkaribal kayo.



Tapos ang magandang kwento nyan, pag-aagawan nyo si Mike Magat.



Aagawin mo ang itak ni Mike Magat at hahabulin mo si Friendship..... syempre sa EDSA.



Tapos, madadapa si Friendship at gagapang sya ng pa-atras habang umiiyak nagmamaka-awa na 'wag mo syang chorvahin ng itak.



Tas itataas mo ang itak at sasaksakin mo si Friendship.



Kaso biglang haharang si Mike Magat at sya ang masasaksak mo.



And then... The End.


Pareho nyong hindi natikman si Mike Magat kasi ded na sya.


Hihihi! Choz.


Ayan, wala na akong mashadong ma-comment sa sinulat mo. Pasensya na rin at hindi ko natupad ang kahilingan mo na ilabas itetch sa weekend, pagtatrabahuhin mo pa 'ko, ganon?


Etchos!


O sige bakla, more power to you. Sana'y may sustansyang napulot ang ating mga readers sa iyong kwento at nawa'y matikman mo si Mike Magat bago pa manguluntoy ang kanyang ugat.


Etchos!


Mwah!


:)


World Peace!

Tahimik ang buhay ko.





Walang gulo.






Walang alalahanin.





Pero kagabi, muli akong nabagabag.






Nabago ang lahat dahil lamang sa isang tanong.







Adoray: "Madam, anu ang tagalog sa CONDOM?"






Napatigil akez sa ginagawang pagga-gantsilyo.





Choz!




Futakels...





Kinabahan ako. Hindi ko alam!!!!






Pero syempre hindi ko pwedeng sabihin kay Adoray na hindi ko alam. Masisira ang refutasyon ko bilang long lost sister ni Kuya Kim.






Adoray: "Madammmmm!!! Ano na???"





Me: "Ano ba? Bakit ba naisip mo yang ganyang bagay?"





Adoray: "Eh curious lang ako. Ano na nga ang tagalog sa CONDOM?"






Me: "Eh, ako, curious din kaya akong malaman kung ano ang laman ng ulo mo, pwede ko bang biyakin?"






Adoray: "Madam naman, para nagtatanong lang. 'Wag kang violence! Kung hindi mo alam ang sagot, eh di sabihin mo na hindi mo alam, hindi naman kita idya-judge."







Punyeterang bruha itetch, parang gusto kong i-apply sa kanya lahat ng napanood kong krimen sa lahat ng season ng Criminal Minds.






Ako na isang Dalagang Bukid at reigning Binibining Pilipinas for Eternity ay kailangang may maisagot.






Kaya kahit hindi ako sure.





Sinabi ko na lang.






"Saluntamod".

















Adoray: "Eeeeewwww! Kadiri naman nyan!"





Me: "Gaga! Ang kadiri, pag nilunok mo yan!"





Adoray: "Etchosera ka Madam, bakit hindi ka lumulunok?"





Me: "Bakit, sinabi ko bang hinde? Bruha ka!"





Adoray: "Sigurado ka ba don?"





Me: "Sa paglunok?"





Adoray: "Hinde noh! Sa Saluntamod?"





Me: "Ah...eh... oo naman."





Adoray: "Prove it Madam!"






Me: "Futakels! Why do I have to?"





Adoray: "Kasi nanloloko ka lang noh? Aminin!"


Me: "Opkors not! Ang tagalog ng silya ay salumpuwet, ang tagalog ng brief ay salumbayag at dahil ang condom ang sumasahod ng tamod, kaya ang tagalog sa kanya ay SALUNTAMOD, intiendes?"





Adoray: "Ganun ba 'yon?"





Me: "Opkors!"





Nang umalis na ang bruha sa harap ko ay dagli kong Ginoogle search ang Saluntamod...












At ako ay napuyat sa kakaisip ng aking sagot.




Hello eyebags.




Choz!

A few years ago, I assisted our Marketing Manager sa production ng aming first TV Commercial.


I remember na we spent a small fortune to produce and air that commercial.


Production pa lang umabot na halos ng more than 1 Million Pesosesoses.


Because we have to pay the production company, the talents, the venues plus the 17.65% commission pa of our Advertising Agency from all our expenses. Three-day shoot sya and we have to have a caterer... etcetera... etcetera. Tapos another month pa ang inubos ng Creative Team para sa post-production. Pero prior to the shoot/production ng commercial, halos 2 months din ang inubos para sa pre-production, which includes casting, approval/revision ng materials, etcetera... etcetera uli.


Pero enjoy na enjoy naman akez. Coz namumulat ang pag-i-isip ko sa limelight.


Choz!


The result of all the work is a fifteen (15) seconder commercial.


Opo, labinlimang segundong TV commercial.


Imagine, all the works, efforts and money involved tapos 15 seconds na commercial lang. Pero na-appreciate ko na simula noon ang pag-produce ng mga TV commercials.


If I recall it correctly, we placed the ads during primetime (6pm-9pm?) at sa mga morning tv programs sa top 2 channels that time which are GMA 7 and ABS-CBN 2.


At kung tama uli ang aking ala-ala Charo, we spent about 10 Million Pesosesos para sa placements. Kasi ang 15 seconder commercial sa primetime noon ay nasa P60,000.00 yata per spot.


Suma total, nasa 15 Million Pesosesoses ang nagastos namin sa TV Commercial pa lang. Wala pa doon ang print ads, cinema ads, radio at billboards. At tumakbo lang ang commercial for one month as dictated by our budget.


Opo, ganun kadaling maglustay ng salapi. Kung nagbawas lang ako ng isang spot, hangdaming boylets ko ng napasaya.


Choz!


Pero at the end of it's one-month run, we are very happy naman with the outcome. :)


Dahil na-realized ko ang laki ng perang involved sa larangang ito ng advertising, ako na ang nanghihinayang kapag may nakikita akong TV Commercials na parang hindi ginamitan ng IQ. Siguro naman may mga nakikita kayong ganyan sa TV. Though i am not claiming na i am an expert noh. Coz i'm not. I see it from the eye of a consumer.


I know na ang commercial ay dapat may impact at mag stand-out sa dagat ng iba pang mga TV Commercials para tumatak sa isip ng tao ang binebentang produkto.


Recently, may lumabas na ganitong 'supposedly' MGA TV Commercials daw ng Andok's Dokito sa Youtube...











Akala ko talaga noong una BIG joke ito o gawa ng isa sa mga kalaban ng Andoks. Kaya naisip ko, WOW, all that resources para lang siraan ang Andoks?


Pero according to Adobo Magazine ang nasa likod ng mga nasabing TVCs ay ang multinational advertising agency na Campaigns & Grey at ginawa ito para sa Andoks.


Okey, WOW uli. Hehehe!


I'm sure Andoks spent so much money to produce these 3 videos/commercials.


Pero I doubt na lalabas ito sa TV unless i-chop-chop nila o i-reduced into a 30-seconder commercial. The 'Wings' and 'Perfect Breast' commercial pa lang ay tig-2 minutes na. Tapos yung 'Palong' ay 3 minutes.


So go figure how much it will cost them to place these ads sa TV. May nakaka-alam ba dyan ng current rates?


Pero sa Youtube, nagsisimula ng maging viral ang mga videos na itetch. The trend kasi nowadays is to use non-traditional mediums of advertising dahil aside from being effective, obviously ito rin ay uber cheap.


Kung iyon ang layunin ng Campaigns & Grey at ng Andok's, na maging viral ang mga nasabing videos, well mukhang magsa-succeed sila. Very unusual kasi ang approach na ginawa ng Campaigns & Grey sa pag-produce ng mga nasabing TVCs.


At dahil dyan, nandun yung product recall sa mga nakapanood. Pero ano exactly ang message na gustong i-communicate ng mga commercials na itey?


At kung magta-translate ba sa sales o benta ang pagiging popular ng video, which is the very reason why consumer products advertised, 'yan ang hindi ko alam.


Although na-aliw ako sa unang panonood nito gaya ng mga kaibigan ko, pero majority sa amin ay parang nawalan ng gana. May nag-comment pa nga na baka genetically modified ang mga chicken ng Andoks kaya ganun.


I know this is supposed to be funny at nag-succeed naman s'ya to make us all smile. Pero babalik at babalik tayo sa punto na will it generate sales, at magkakaroon ng new customers after mapanood itetch? Yung mga nakapanood ba will go and buy Andoks Dokito after seeing this?


I agree na it's an interesting and funny commercial but in my opinion, the product lost it's integrity during the process.


Sorry, but as a consumer, it didn't work for me.


But maybe i am also not their target market devah?


Or baka naman ikaw 'teh?


Gusto mong magka-suso? Buy na ng Andoks Dokito - yung breast part ha.


Etchoz!



:)

Thursday ng dumating ang mga tickets.



















I really wanted to see this.


Naisip ko si Ryan.


Tinawagan ko sya agad.


Pero hindi sya sumasagot.


Off yung cellphone nya.


So i texted him na lang.


Until Friday morning tina-try kong kontakin si Ryan.


Pero wala pa rin.


Friday afternoon.


Mukhang mag-isa na lang akong manonood ng concert.


Nang mag text si Jay.


Jay: "Kuya, kamusta na?"


Me: "Uy, okey naman. Musta ka na rin?"


Jay: "Eto, excited na kinakabahan... hehehe!"


Sa September 24 na ang kasal ni Jay.


Me: "Oo nga, lapit na. Congratulations ha."


Jay: "Thanks Kuya. Anong plan mo after office?"


Me: "Ah, watch ako ng concert ni Martin Nievera."


Jay: "Ows, sayang! Invite sana kitang mag-dinner."


Naisip ko, wala pa ring sagot si Ryan and I have 2 tickets.


Me: "Teka, gusto mong sumama?"


Jay: "Okey lang. Sino ba kasama mo?"


Me: "Wala, ako lang. I have an extra ticket."


Jay: "Wait. In-indian ka ng date mo no? Hehehe!"


Me: "Hahaha! Wala akong date."


Jay: "Ows? O sige, what time ang concert?"


Me: "8:00 PM sa Resorts World."


Jay: "Sige, where do you want to meet?"



Me: "Greenbelt."


Jay: "Sige, I'll pick you up at 6:30pm. Let's have dinner first."


Me: "Okey."


Jay: "See you!"


The last time I saw Jay was two months ago. He gave me his wedding invitation.


6:30 PM.


Me: "Wag ka ng mag-park. I'll meet you sa driveway ng Greenbelt 4."


Him: "On my way. 2 min."


Pagpasok pa lang sa kotse ni Jay, napansin ko na agad na pumayat sya.


Me: "Nagda-diet ka?"


Him: "Hinde. Hindi lang talaga ako maka-kain. Hehehe! So, Resorts World na tayo?"


Me: "Yes." and i gave him a smile.


Pag-alis namin ng Makati, biglang buhos ang malakas na ulan. In 15 minutes, nasa Resorts World na kami.


Him: "Dinner muna tayo."


Me: "Sige saan mo gustong kumain?"


Him: "Sa Tao Yuan. Ikaw?"


Me: "Magkahiwalay tayo?"


Him: "Hahaha! Sira! Baka kasi may gusto kang ibang resto."


Me: "Nope. Okey na ko don."


Ang kaso, ang haba ng pila sa Tao Yuan. We ended up eating in Mr. Kurosawa. He ordered Tempura, I had Beef Tepanyaki and we shared an order of California Maki.


Me: "Sure na sure ka na ba?"


Him: "Na ano?"


Me: "Na mag-a-asawa?"


Him: "Hahaha! Oo naman."


Me: "Pag kinasal ka na dapat straight line lang ha."


Him: "Hahaha! Ikaw talaga Kuya. Alam mo namang hindi ako ganon. Sa 'yo lang ako naliko ng landas. Hehehe!"


Me: "Hahaha! Sira! 'Pag kinasal ka na, dapat sa asawa mo na lang."


Him: "Oo naman Itay. Hehehe! Ikaw?"


Me: "Anong ako?"


Him: "Hindi ka na nagka lovelife."


Me: "Sinong maysabi sa 'yo?"


Him: "Talaga?!? Meron?"


Me: "Hahaha! Bakit, kailangan ba ng lovelife para lumigaya?"


Him: "Kunsabagay... pero siguro naman may sex life ka?"


Me: "Hahaha! Sira ka talaga."


Him: "Sino ba dapat ang ka-date mo na ng indian sa 'yo?"


Me: "Hahaha! Wala nga."


Him: "Kunwari ka pa. Kilala kita eh. Sino?"


Me: "Hehehe! Hindi mo sya kilala."


Him: "Eh di ipakilala mo sa 'kin."


Me: "Wala naman kaming relasyon noh. Bakit ko naman ipapakilala pa sa yo?"


Him: "Mahal mo sya?"


Me: "I can honestly say na hindi. Pero gusto ko sya."


Him: "Eh bakit hindi pa 'kayo'?"


Me: "Kasi nga hindi ko naman sya mahal. And besides, kuntento na ako sa friendship namin."


Him: "Friendship lang talaga?"


Me: "Ano 'toh? Interrogation? Hahaha!"


Him: "Kuya, i want you to be happy."


Me: "Bakit, mukha ba kong malungkot?"


Him: "Actually.... you look fine. You look happy naman."


Me: "Told you. Im enjoying being single and I only have myself to think when i have to make decisions, plans... you know. Walang iniisip na baka magalit si ano, baka magselos si ano, baka ma offend ko si ano."


Him: "Pero eventually.... you still neeed a partner."


Me: "I know. Hanap mo nga ako. Hahaha!"


Him: "Seriously?"


Me: "Of course not! Kaya kong gawin yan on my own. 'Tong gandah kong 'to."


Him: "Hahaha!"


Me: "Oh bakit anong nakakatawa?"


Him: "It's nice to see you kasi when you're happy."


Me: "Believe me, i am."


Him: "I know."



Napasarap pa ang kwentuhan namin ni Jay. Until we realized na 8:30 na pala.


Akyat kami agad sa Newport Performing Arts Theater.


Marami ng tao. Pero hindi pa nagsisimula.


Madali naman naming nakita ang reserved seats namin.


Bago magsimula, ngumiti sa akin si Jay.


Him: "Enjoy Kuya!"


At nagsimula na nga. Tribute ang title ng concert. Dahil tribute daw ito ni Martin Nievera sa mga music legends at mga taong dapat bigyan ng pagkilala.



At ng magbigay tribute si Martin para kay Gary V. biniro nya ang audience about their bromance.


Napatingin sa akin si Jay. Ngumiti sya.


Inawit ni Martin ang kanta ni Gary V.


I remember so well
The day that you came into my life
You asked for my name
You had the most beautiful smile...


Naramdaman ko na lang ang kamay ni Jay na humawak sa kamay ko. Tiningnan ko sya, pero diretso lang ang mga mata nya sa stage.


Napatingin ako sa ibang tao sa paligid, pero lahat ay nakapako rin ang atensyon sa entablado.


Pinisil ko ang kamay ni Jay.


Tumingin sya sa akin at ngumiti.


Ng matapos ang awit ay dagli rin naming binawi ang kamay ng isa't-isa.


Hindi ko alam, pero parang puro patama ang mga sumunod na kanta ni Martin.


"narito, ang puso ko
inaalay lamang sa’yo
aking pangarap kahit saglit
ang ikaw at ako’y magkapiling
minsan pang makita ka
damdamin ay sumasaya
lungkot napapawi
buhay ko’y ngingiti
sa sandaling pag-ibig mo’y makapiling.."



Kumakabog 'yung dibdib ko. Sapul ako ng bawat lyrics lalo na ng awitin nya ito...

Sana maulit muli
Ang mga oras nating nakaraan
Bakit nagkaganito
Naglaho na ba ang pag-ibig mo
Sana maulit muli
Sana bigyan ng pansin ang himig ko
Kahapon, bukas, ngayon
Tanging wala nang ibang mahal




Parang napuno ng guilt ang puso ko. At napansin nya...


Him: "Okey ka lang Kuya?"


Me: "Oo, okey lang ako."


Pero bakit ganon? Bakit pag katabi ko si Jay parang ayoko ng lumayo? Parang dapat.... akin na lang sya.


Ang tanga ko talaga.


Alam ko namang hindi pwede.


But I know for sure
There really isn't any cure
To ease the pain of a broken heart
If there's any doubt
Maybe we can work things out
Remember it was you who said forever...



Ouch!


After a standing ovation and several encore performance, natapos ang concert.


Me: "Babalik ka ng Quezon City?"


Him: "Hindi na. Past 11:00 na. Baka dumiretso na 'ko sa Nasugbu."


Me: "Kaya mo pa?"


Him: "Oo naman. Ikaw? Saan kita ihahatid?"


Me: "Two days na kong hindi umuuwi muna sa bahay. Sa hotel ako nag-stay."


I showed him the key to my hotel...


















Oh mga ditse, hindi Sogo 'yan. Na trauma na akez.


Ang bilis talaga mag-drive ni Jay. Parang laging nagmamadali.


Nang marating namin yung hotel.


Me: "Oh paano? Salamat ha."


Him: "Thank you din Kuya."


Me: "Ingat ka sa pagda-drive ha. 'Wag kang masyadong kaskasero. Text mo 'ko pag nasa bahay ka na."


Him: "Ahhmmm....."


Me: "Ano?"


Him: "Hindi mo ba ako paa-akyatin sa room mo?"


Huh? Bakit? Bumalik yung kaba sa dibdib ko.


Me: "Di ba sabi ko sa 'yo, dapat...."


Him: "Hindi pa naman ako kasal ah...... please..."



Oo, ako na ang pinakikiusapan. Wait, my hair. I have to make tirintas again. Choz.



Me: "Gusto mo ba talagang umakyat?"


Ngumiti sya na parang nakakaloko. Alam ko ang ganyang ngiti. Kabisado ko na si Jay. Kahit nagtatalo ang isip ko, pinairal ko muna yung puso ko o puson o whatever. Alam ko na hindi na dapat. Alam ko na dapat ako ang pumigil. Pero hindi ko kayang tumanggi. Hindi ko pala sya kayang iwasan... So be my guest... and judge me.


Choz.


Me: "Oh halika, mag-park muna tayo...."



"Kung kaya kong iwanan ka
Di na sana aasa pa...
Kung kaya kong umiwas na
Di na sana lalapit pa...
Kung kaya ko sana..."