Aside from Friendship, we have another common friend. Ang namesung nya is JR.

Si JR ay engineer by profession. Kung titingnan mo sya, parang walang bahid. About 5’7” ang height nya, moreno, skinhead gaya ko. Este, long hair pala ako. I-tirintas ko muna. Ohhhhh…..

Ang common denominator ni JR at Friendship ay pareho silang mahilig sa mga “exotic” at straights. Trip nila pareho ang mga construction workers and the likes.

Isang araw ng Sabado, bumisita sa amin si JR. Galing sya sa project nila sa Cebu at may dala syang pasalubong na danggit.

Ang haba ng kwentuhan dahil almost 2 months din kasi ang mariposa ng Cubao na na-destino sa malayong syudad. Share sya ng mga picture ng boylets na nagetsing nya kasabay ng kwento sa bawat larawan. Ang shoray ng bruha. Puro fresh meat ang na-hada. Cougar na cougar ang arrive ng lolah.

Eh kami naman ni ditseng Friendship, naglaway na lang. Ewan ko ba. Ang lakas talaga ng charm ni JR pagdating sa mga boylets.

Dahil gabi na noon at wala namang pasok kinabukasan, sinabihan na lang namin si JR na sa apartment na magpalipas ng gabi.

Hindi namin namalayan ni Friendship na lumabas pala ng madaling araw ang haliparot.

Kinabukasan.

JR: “Ay, ang saya saya ko.”

Me: “At bakit naman?”

JR: “May na-getsing ako kaninang madaling araw.”

Friendship: “Huh?”

At nag-kwento na ang bruha.

Hindi daw sya makatulog kaya naisipan nyang lumabas para mag-lakad lakad. Hindi rin daw nya maiwasang kumendeng kendeng dahil sumanib na sa katawang lupa nya ang espiritu ni Pepsi Paloma. While sashaying sa kalye ng J. Victor, may bumaswit daw sa kanya sa madilim na kalye. Napahinto ang alembong at nag-quarterback turn sa pinanggalingan ng mahiwagang sutsot.

Bumaswit uli. Doon pala sa nakaparadang pampasaherong jeep nanggagaling ang sutsot. Lapit naman ang bruha.

May hombreng nakatambay sa loob ng jeep. Ito ang sumusutsot.

Lalaki: “Anong ginagawa mo, madaling araw na ah?”

JR: “Wala naman. Hindi kasi ako makatulog.” Pa-sweet ang hitad.

Lalaki: “Halika, pasok ka dito sa jeep. Kwentuhan tayo.”

Naka-sight ng opportunity ang bida na madiligan ng suka ang uhaw nyang lumpia kaya climb na sya sa jeepney ng lalaki.

Agad daw na nagpakita si Lalaki ng malisya. Hinagod hagod daw ang naka-bukol nyang kargada sa harapan ni ditseng JR. Napalunok syempre ang Inhinyerang uhaw.

Lalaki: “Halika, tabi ka sa ‘kin. Lapit ka.”

Nanginginig ang kalamnan ni JR. Dakota Harrison kasi ang bukol ng hombre. Lapit naman sya.

Lalaki: “Taga-dito ka ba?” sabay kuha ng kamay ni JR at pinatong sa kanyang harapan.

JR: “Hinde. Dumalaw lang ako sa mga friends ko dyan sa kabilang kanto.”

Lalaki: “Gusto mo?” sabay nguso sa kanyang joy stick.

JR: “Ang laki. Baka hindi ko makaya.” Pa-demure effect.

Lalaki: “Kaya mo ‘yan. Masarap naman ‘yon di ba?”

Kusa ng binuksan ng lalaki ang kanyang zipper at umalagwa na nga ang batutang buhay. Hindi na nagdalawang isip pa si JR. Yumuko at isinubo ang isa sa pinakamalaking notang sumayad sa kanyang lalamunan. At muling napatunayan ang kakaibang alindog ni ditseng JR.

Me: “Gurrlll… winner ka talaga. Ako, dito na nakatira pero walang nangyaring ganyan.”

Friendship: “Oo nga, talo ang beauty namin sa ‘yo. You’re so pokpok.”

Matamis na ngiti lamang ang sinukli ni JR. Sintamis ng matamis na bao. After ng kwento ay nagkayayaang mag-breakfast na.

Friendship: “Doon na lang tayo sa carinderia kumain para 'di na tayo magluto.”

Hindi po ito ang namesung ng carinderia, nakuha ko lang 'yan dito

.Me: “Sure. Ikaw JR, ok lang sa ‘yo?”

JR: “Ako pa. Lets go.”

So off we go to the carinderia. Although carinderia sya, masarap ang luto don. Suki na rin kami ni Friendship pag weekend.

Matatapos na kaming kumain pero super tahimik na ang JR.

Me: “Oh, bakit ang tahi-tahimik mo ngayon.”

Nakayuko lang ang JR. Parang masama ang pakiramdam. Nang bayaran na, pinakisuyo na lang ni JR ang bayad nya sa amin. Pag-abot ko ng bayad, binati ko si Manong, yung taga bigay ng ulam, dahil naka shades pa. Eh kasi ba naman, mahihiya si Lady Gaga sa laki ng frame ng shades nya. Halos matakpan ang mukha nya.

Pag-alis namin, biglang bumunghalit ng tawa ang JR.

Me: “Ano nangyayari sa ‘yo? May possession?”

‘Yun pala, yung lalaking nakaniig ng bruha at si manong na taga-bigay ulam, ay iisa.

Me & Friendship: “EEEEEEWWWWWWW!!!!!!!!”

Pero si Manong ay hindi naman ma-shonda. He’s probably on his late 30’s at average looks. Hindi ko lang ma-imagine na nagpa chucpa chups sya at si JR ang salarin. Kaya pala nung dumating kami at um-order ng food ay nawala syang bigla at pagbalik ay naka-shades na. Impostora!

Kaya simula noon ang tawag na namin sa kanya ay Kuya Chupa Chups. Pero sa amin lang ni Friendship ‘yon.

After 2 weeks, hindi na namin napagkikikita si Kuya Chupa Chups. Nag-resign na yata.

Si JR naman ay nag-text lang recently. Nasa Singapore na ang bruha at doon na nagwo-work. Pero dyeta daw sa boylets. Ang worry nya, baka daw magsara ang bahay bata nya.

Ang sagot ko naman, “Ikaw pa. Sayang na lang ang pagiging isa mong mariposa.”