Based on a true story.

………………………………………..

Habang nililinis ko ang aking BMX bike, lumapit ang Nanay ko sa akin. Nagpa-plano daw sila ng Tatay ko na magbakasyon sa Baguio ng 1 week. Pwede daw ba nila akong iwanan muna sa bahay at ako muna ang bahala.

Trese anyos ako nung time na ‘yon. First year highschool. May tatlo akong kapatid. Nine years old ang sister ko at six and five naman ang dalawang brothers ko.

‘Wag daw akong mag-worry kasi yung sister ko at little brothers ko ay i-e-endorse muna sa DSWD – in short, sa bahay ng Lola ko. At bibigyan daw ako ng extra allowance for one month.

Syempre happy ako. Solo ko ang haus.

Imagine all the things I can do.

Kaya ang sagot ko kay Nanay: “Sige po.”

Noong weekend na ‘yon, umalis na nga ang parents ko papuntang summer capital. At nung gabi ring ‘yon, inilabas ko na ang mga nahiram kong bold na VHS tapes sa barkada kong si Gorio na may pa-arkilahan ng mga movie tapes.

At halos lumuwa ang aking mga mata sa mga napanood. Habang naka-squat ako sa sala at nanonood ng bold ay todo mariang palad naman ako. Kaka-discover ko lang ng masturbation non kaya sobrang saraap.

Imagine one week ko ‘tong gagawin.

Pero hindi pala ako handa sa nakatakdang maganap.

Bandang alas dose na ng gabi ng may marinig akong kumakatok ng malakas sa pinto namin kasabay ng malalakas na tahol ng mga aso.

Dali-dali akong nagsuot ng shorts.

Binuhay ko ang ilaw sa terrace at sumilip sa bintana.

Nagulat ako sa nakita.

Isang lalaking nakahubad at puro dugo ang katawan at mukha ang nakatayo sa terrace namin. Hindi ko sya makilala. At sa kamay nya, hawak nya ang isang mahabang jungle bolo.

Hindi ako nakakilos agad hanggang sumigaw sya.

“PUTANG INA! BUKSAN MO ANG PINTO!!!”

Nagulat ako.

Bungalow type ang bahay namin sa probinsya. May anim na kwarto ito. Maluwang ang bakuran dahil sa garden ng Nanay ko. Although mataas ang gate, napapaligiran lamang ito ng mababang bakod. Kaya madali ring mapapasok ng kahit na sino. Pero ganyan naman ang tipikal na bakuran sa probinsya dahil hindi uso ang gulo at nakawan.

Muling sumigaw ang lalaki.

“MAGUGUNAW NA ANG SAMBAYANANG PILIPINAS!!! BUKSAN MO ‘TO!” kasabay ng malalaks pang kalabog.

Nung time na ‘yon, alam kong baliw ang lalaking ito.

Kaya sa halip na buksan ang pinto, sinigurado kong naka-double lock ito. Pagkatapos ay umatras ako. Hindi pa uso ang cellphone non at wala rin kaming phone sa probinsya kaya wala akong opportunity makahingi ng tulong from the outside.

Kinabog muli nya ang pinto ng sunod-sunod. Binasag nya ang bintana gamit ang mga flower pots ng Nanay ko. Dinig na dinig ang tunog ng mga nabasag na salamin. Pero kahit nabasag na nya ‘to, may metal grills pa at hindi sya basta-basta makakapasok.

Ang lakas ng tibok ng dibdib ko.

Sunod-sundo pang kalabog ang ginawa nya sa pinto kasabay ng malalakas nyang sigaw at pag-mu-mura.

Naisip kong itulak yung cabinet at i-harang pa sa pinto.

Pagkatapos, nagtatakbo ako papunta sa kwarto ng parents ko. Sumilip ako sa bintana. Nakita kong bukas ang ilaw ng mga kapitbahay. Alam nila ang nangyayari pero walang maglakas loob na tumulong. Marahil ay natatakot din.

Malapit lang ang bahay ng Tito ko. Sumigaw na ako. Pero wala rin.

Nadinig yata ng lalaki ang sigaw ko. Nakita kong papalapit sya sa bintana.

“ANONG SINISIGAW-SIGAW MO DYAN HA? WALANG TUTULONG SA ‘YO! PAPATAYIN NA KITA! NADINIG MO? PAPATAYIN KITA!!!”

Ilang segundo lang ang pagitan ng maiwasan ko ang malaking batong inihagis nya. Pero nasugatan ako ng bubog sa braso.

Nagtago ako sa ilalim ng kama. Nanginginig ang buong katawan ko sa takot.

Patuloy pa rin ang pagtahol ng mga aso. Hanggang sa nadinig ko ang iyak ng isa na tila mo ay nasaktan. Naalala ko si Shakespeare, ang alaga ko.

Gumapang ako palabas ng kama. Naisip kong patayin ang main switch ng ilaw na nasa kusina.

Dahil sa ginawa ko, sunod-sunod na pagbato ang ginawa ng lalaki sa bahay. Halos basag lahat ng bintana namin.

Hanggang napa-upo na lang ako sa sulok, umiiyak habang pinipigilang lumikha ng kahit anong ingay.

Isang oras yata akong ganon.

Hanggang sa tumahimik ang lahat. Mga bandang alas-dos na ng madaling araw.

Naghintay pa ako ng kalahating oras. Wala ng tahol ang mga aso. Unti-unti akong tumayo at tiningnan ang paligid. Maliban sa mga basag na salamin at mga bato, tinamaan din ang aming tv. Basag yung mga vases ni Nanay. Pati stereo ni Tatay ay tinamaan.

Naglakad ako papunta sa dirty kitchen namin kung saan nandon yung laundry area. May short-cut kasi don papaunta sa likod bahay ng Tito ko.

Dahan-dahan kong binuksan ang pinto at halos himatayin ako sa aking nakita…

(to be continued)