Isang weekend, wala akong magawa kaya naisipan ko na namang puntahan ang dati kong paboritong ‘parausan’. Sa halagang P60.00 iyo nang matatakasan panandalian kung ano mang problema meron ka.

Libre na ang aliw. Libre na ang saya. Sa lugar na ito, abot-kaya ang ligaya.

Tila ako isang balikbayan. Kailan nga ba ang huling punta ko dito?

Two years ago?

Ewan.

Pagkabili ng ticket sa takilyera ay inakyat ko na ang hindi gumaganang escalator.

May kalumaan na ang establisimyento. Hindi pa siguro ako tao, sinehan na itetch.

Diretso akyat aketch sa balcony. Inabot ang ticket sa babaeng naka-upo sa harap ng isang tila pulpitong may butas sa gitna. Hinulog nya ang ticket sa tambyolo.

Hindi na aketch kumendeng kendeng pa. Hindi kasi mabenta dito ang vaklang alembong. Dapat pamhinta para magka value ka. Mas tigasin, mas papansinin. Pero alam naman ng lahat na vaklush ka pa rin. Ewan ko ba sa kultura ng mga babaylan. Mga mapagpanggap! Hihihi.

Since, astigin nga ang theme doon, sinadya kong hindi mag-ahit ng bigote at balbas ng umagang ‘yon. Pamintang buo. Barumbado kuno. Pagdaan ko sa lobby ay lingunan agad ang mga ditseng nakaupo sa labas. Sampu yata sila. Para silang mga vultures na naghihintay na ma-i-scavenge. Exposed na exposed ang feeling ko kaya napayuko aketch sapo ang aking dibdib at kinubli ang fez.

Pormang tambay lang din aketch. Suot ang aking lumang cap, cargo shorts at t-shirt ay binaybay ko ang madilim na bahagi ng sinehan.

Pagpasok ko pa lang ay may kamay ng humawak sa aking baywang. Hindi ko maaninag ang kanyang fez. Hindi pa kasi nakakapag-adjust sa dilim ang mga mata ni Angelita. Baka chuffanga ang may-ari ng mga kamay na itetch kaya inalis ko. Muli syang humawak at gaya nung una, inalis ko muli.

“Suplado!” sabi ng anino sa dilim.

“Puki mo.” Sagot ko.

Hindi ko kailangang magpaka-propesyonal. Bastusan ang labanan ditetch. Ang reyna, nagiging kontrabida.

Naghintay aketch ng ilang saglit na masanay ang aking mga mata sa dilim.

Doon ko sya nakita.

Malikot ang kanyang mga mata. Sa kabila ng dilim, aninag ko sa mapusyaw na ilaw ng bumbilya ang kanyang mukha.

Maamong mga mata.

Matangos na ilong.

Manipis na labi.

Tantya ko’y hindi sya lalagpas ng edad bente-uno. Nagtama ang aming mga mata. Subait walang naglakas loob sa aming lumapit at magpa-kilala. Tagisan kung sino ang unang susubo este susuko.

Kahit unang tingin ay alam kong gusto ko na sya, naisip kong lumayo muna. Maaga pa. Hindi ko pa nalilibot ang paligid. Baka may mas higit pa sa kanya. Sa aking paglayo, naiwan pa rin syang nakatayo. Tila may hinihintay.

Lumapit ang isang hombre sa akin. Tumapat sya sa harap ko. Semi-kalbo, naka-sando, may katawan. Gwapo rin. Nag-alarm ang pechay ko. Type ko.

“Kanina ka pa?” tanong nya.

“Ngayon lang.” sagot ko.

“Upo tayo.” Alok nya.

“Saan?” tanong ko.

“Sumunod ka.” Aya nya.

“Ok.” Ako uli.

Haaayyyy….

Naupo kami sa gitnang bahagi ng sinehan. Pagka-upong-pagkaupo, kinuha nya ang aking kamay at ipinasok sa suot nyang basketball shorts. May matigas na bagay. Matigas na sya pero tumitigas pa.

“Suck mo ko.” Sabi nya.

“Baka mahuli tayo?” Kyeme ko.

“Wala ‘yan.” Sagot nya.

Atat na sya.

“Naka-ilan ka na?” tanong ko.

“Pangalawa pa lang.” sagot nya.

WRONG ANSWER.

Ayoko ng tira-tira. I want my steak medium well and untouched. Nag excuse aketch at nakayukong lumayo.

Dahil hindi ko tinitingnan ang aking nilalakaran ay naka-bunggo aketch.

“Sorry.” Sabi ko.

“Ok lang.” sagot ng lalaki.

Humakbang na ako palayo.

“Sandali lang.” habol nya.

“Bakit?”

“Gusto kita.” Sagot nya.

Nagulat naman aketch. Inaninag ko ang kanyang mukha. Sya ang lalaki sa ilalim ng mapusyaw na ilaw.

Gusto kong sabihing “gusto rin kita.” Pero no need na. Baka lumaki pa ulo nya. Hihihi!

“Doon tayo sa electric fan.”

Hawak nya ang kamay kong inaya papunta sa maingay na industrial fan. Sa ingay nito, mas malakas pa sya sa sound system ng sinehan. Kaya kung mag-usap kami, inilalapit nya ang bibig nya sa aking tenga at ganun din ako sa kanya.

Ang bango nya pati na ang kanyang hininga. Alam kong mas bata sya sa akin. Siguro 4-5 years.

Ilang sandali pa at inilapit nya ang mga labi nya sa akin. Hindi ako umiwas. Nagsalubong ang aming mga labi. Naging mapangahas ang aming mga dila. Nagkiskisan ang aming mga katawan.

Matagal.

Masarap.

Ngumiti sya. “Akala ko, ayaw mo sa ‘kin. Bakit mo iniwanan yung guy kanina?”

“Ah… wala, hindi ko pala sya type.” Sabi ko.

“Gusto mo ‘ko?” tanong nya.

“Hindi pa ba obvious?” sagot ko.

“Halika, upo na tayo.”

Curiously, doon din kami naupo sa pwesto nung guy na iniwan ko kanina. Pero wala na yung guy.

“Ahhh…..” sabi nya.

“Ano?” tanong ko.

“Kasi….”

“Kasi ano?” tanong ko uli.

Hmmmmm… Kasi? Callboy ka? At magpapabayad ka? Hindi ko type. Iiwanan ko rin ‘to.”

“Callboy ka?” usisa ko.

“Naku hindi. Hindi ako callboy.”

“Eh ano yung ‘kasi’ mo?”

“Kasi… hindi ako sumusubo. Sensya na.”

Napangiti naman ako don.

“Ok lang ‘yon.” Sabi ko.

“Eh, ikaw….”

“Ako?”

“Ahmmm… sumusubo ka ba?” alanganing tanong nya.

Para syang baguhan sa larangan. Atubiling-atubili. Pinakikiramdaman ko kung drama lang nya pero hindi. Natural na natural ang pagka-mahiyain nya. Gumana ang malikot kong isipan. Niyakap ko sya. Hinawakan ko ang bukol nya at pinisil-pisil ito. Nilapit ko ang aking labi sa kanyang tenga sabay bulong…

“Hindi lang ako sumusubo, dinidilaan ko pa, sinisilyindro at sinususo. At pag type ko… nilulunok ko….”

Sinabayan ko ng pag-ihip ang bawat salita. May libog. May laswa.

Nanginig ang mokong. Hndi mapakali.

“Gusto mo?” tanong ko.

Hindi na sya nakasagot. Nagmamadaling binuksan ang butones at zipper ng maong nya sabay hugot sa alagang kanina pa nagwawala.

“Ang laki…” sabi ko.

Sumenyas ang ulo nya na para bang sinasabing isubo ko na.

“Ano ang gusto mong gawin ko?” tanong ko.

“I-i-subo mo…” sagot nya..

“Ano pa?” paglalandi ko.

“Di-dilaan mo….”

“Tapos?”

“Putang ina, Tsupain mo na ‘ko.”

Yun lang naman ang hinihintay ko at nag dive na nga ang diva. Lahat ng sinabi ko ay ginawa ko. Subo. Dila. Silyindro. Suso.

Ang bango ng alaga nya. Fresh meat talaga.

Hindi sya masyadong natagalan at malapit na raw syang labasan.

“Lu-lu-nukin mo haaaa….” Pakiusap nya.

Sasagot pa ba aketch eh punong-puno ang bunganga ko. I believe in the saying na action speaks louder than words pero mas malakas yung sound ng…

“Splok! Splok! Splok!”

Ilang unday pa at humalinghing ng vongga ang bagets at inulos na nga ang makipot kong virginal na bunganga. Hihihi.

Hindi ko namalayan na may audience na pala around us. Mga punyetang vaklush at ako ang pinapanood. Mega ‘shoo-shoo’ naman aketch sa kanila after.

“Ano bah, tapos na ang show. Larga na mga ateh.”

Naglayuan naman.

Nag-excuse aketch sa kanya. Sabi ko ay punta muna akong CR para mag-gargle.

“Babalik ka pa ba? Hihintayin kita dito” sabi nya.

Kinilig aketch ng vonggang vongga.

Usually kasi, pag tapos na ang eksena ay kanya-kanya ng drama at iwanan na ang mag-partner. Pero sya, ayaw pa nya kaming maghiwalay. Iba na ang may talent. Hihihi.

Bumalik naman aketch after mag mouthwash. Hindi PH care ang gamit ko ‘noh!

Akbay agad sya pagka-upo ko. Loving-loving moment. May mga panakaw na kissing scene pa mga ditse… so sarap…

Him: “Alam mo…” sabi nya…

Me: “Hmmmm…. na nasarapan ka. Na magaling ako. Hihihi!”

Him: “Oo masarap… oo magaling ka… pero hindi iyon ang sasabihin ko.”

Me: “Eh ano?”

Him: “Kilala kita.”

HWWWWWAAAAAATTTTTTTT!!!!!!!!!!!!!

OMG! Bigla akong napabitiw sa pagkaka-yakap nya at napabangon sa upuan. Sinipat kong mabuti ang mukha nya.

Hindi ko sya officemate, hindi ko sya friend, hindi ko sya neighbor, o baka naman kamag-anak ko?

Pinsan? Nooooooooo!

On second thought…. Yeaahhhhh!!!!

Hihihi!

Pero hinde! Hindi ko sya kilala.

Sino ka lalaking masarap ang titi? Ang tanong ng isipan ko.

Me: “Nagbibiro ka ba?”

Him: “Hindi. Kilala talaga kita.”

Me: “Aber, sino ako?”

Hinihintay kong sabihin nyang “Ate Ludz?” at hahagalpak talaga aketch ng tawa.

Pero sinabi nya ang buo kong pangalan complete with my middle name.

Nag-crash ang aking universe.

Me: “Paano mo ko nakilala? Hindi kita kilala?”

Him: “Kilala mo ‘ko.”

Tingin uli aketch sa mukha. Sinapo ko ng aking palad. Pinindot-pindot. Hindi ko talaga kilala ang damuho Punyemas, baka anak ito sa labas ni Tatay. Eeeeeewwww! Hanggang pinsan lang ang incest fantasy ko noh. Yucccckkkk!

Me: “Hindi talaga kita kilala. Final answer!”

Him: “Naaalala mo nung high school ka.”

Oo naman. Parang kailan lang ‘yon. Ako ang pinaka maganda sa klase. Pero hindi pa nila nadi-discover yung fact na ‘yon. Nene pa kasi aketch.

Me: “Obviously hindi kita classmate. Mas bata ka sa ‘kin.”

Him: “Oo, hindi mo nga ako classmate. Pero may classmate ka na Ronald Sanchez ang pangalan.”

Ronald Sanchez? Hmmm… Naaalala ko sya. Varsity player namin nung highschool. Matangkad. Moreno. Gwapo. Actually barkada ko sya. Binarkada ko talaga sya kasi crush ko sya. Pero syempre walang nangyari sa ‘min non. Punyetang platonic.

Me: “Oo, kilala ko sya. Anong koneksyon?”

Him: “Madalas kang pumunta noon sa bahay nila kasama yung ibang barkada nyo pa.”

Me: “Oo, pero hindi ko pa rin ma-gets.”

Him: “Naalala mo yung kapatid nya? Si Robbie?”

Napa-isip ako. Ah.. yung payat na bata. Bunsong kapatid ni Ronald.

Me: “Oo, naaalala ko na.”

Him: “Ako si Robbie. Kapatid ni Ronald.”

Oh my pechay! Bigla ako uling napatingin sa mukha nya. Oo nga. Sya nga. Ang bunsong kapatid ng barkada ko. Shoccckks! Napatahimik ako.

Him: “Sensya na hindi ko sinabi agad. Hindi rin kasi ako sure na ikaw nga. Pero after, na confirm ko na ikaw nga yan.”

Me: “Nahihiya ako. Siguro uwi na ko.”

Him: “Bakit naman? Syempre hindi ko naman iku-kwento kay Kuya yung ginawa natin ‘noh.”

Me: “Kahit na…”

Nag-balik tanaw ako. Yung patpating utol ng barkada ko ay eto ngayon at gwapong-gwapo na. Muy delicioso pa. Hindi ko man nakuha ang kuya, pwes, natikman ko naman ang kapatid nya. Gusto kong tumawa ng Bwahhahahaha!

Him: “’Wag ka munang umuwi. Ok lang ‘yon. Nag-enjoy naman ako eh. Ikaw, nag-enjoy ka ba.”

Me: “Slight lang…” inarte ko.

Him: “Ganon? Bakit naman slight lang?”

Me: “Kailangan siguro, ulitin. Hihihi!”

Him: “Oo ba. Ngayon na?”

Me: “Hindi na dito, halika, labas tayo.”

At nagsara ang pulang telon.