Nandoon yung lalaki, pasalampak na naka-upo. Kinakain nya yung buhay na pusa. Nagkalat ang dugo.

Napalingon sya sa akin kasabay ng malakas na tawa.

“IKAW ANG ISU-SUNOD KO! HAHAHAHA!”

Bigla akong napa-atras at nagmamadaling isinara ang pinto.

Doon na ako napahagulgol. Nag-halo ang takot at galit sa puso ko. Wala naman akong ibang paraan para makahingi ng tulong. Nanghihina na ako.

Naalala ko na may baril ang Tatay ko.

Nagmamadali akong bumalik ng kwarto nila. Ginalugad ko ang mga cabinets at drawers. Wala. Halos nai-kalat ko na lahat pero hindi ko pa rin makita ang baril. Naisip ko na silipin ang taas ng cabinet.

Nandon yung baril. Isang .38 caliber na Smith & Wesson. Inabot ko ‘to.

Nagpatuloy ang lalaki sa pag-kabog ng pinto sa likod ng bahay namin. Napasandal ako sa pader. Hanggang sa mapa-upo na ako sa sobrang pagod. Halos maghalo ang sipon at luha ko sa tindi ng nararamdaman. Patuloy sya sa pagpalo sa pinto. Itinutok ko lamang ang baril sa pinto. Nakiusap ako.

“Putang ina mo, umalis ka na.”

Pauli-ulit ko ‘tong sinambit. Perro tila lalo nyang nilakasan ang gingawang pag-kabog.

Hanggang bumigay ang main lock.

Yung double lock na lang ang natitira.

“HAYAN… MALAPIT NA!!! MAPAPATAY NA KITA! HAHAHA!”

Tama sya.

Alam kong mamamatay ako ng gabing ‘yon.

Tinaggap ko na kung ano man ang mangyayari.

Pero putang ina, hindi ako basta papayag. Lalaban ako.

Hanggang nadinig ko ang malakas na kahol ng aso.

Si Shakespeare.

“PUTANG INA KANG ASO KA! PUTANG INA KA!”

At muli ay isang palahaw ng aso.

Marahil sa sobrang pagod at takot ay hindi ko na naalala kung ako ay nakatulog o nawalan ng malay.

Nagising na lamang akong may tumatapik sa balikat ko.

Ang Tito ko.

“Gising na. Ok ka lang ba?” tanong nya.

Nagulat ako. Saka nagbalik ang ala-ala ko.

“Ano na po nangyari?”

“Tapos na. Wala ng gulo.”

Noon ko napansin na umaga na. May mga tao sa bahay namin. Mga Tita ko ko, mga pinsan, mga kamag-anak at kapitbahay.

Tumayo ako hawak pa rin ang baril ni Tatay.

Sobrang gulo ng paligid. Sira ang mga halaman ni Nanay. Sira ang mga bintana. Ang daming dugo sa labas ng kusina. Nandon ‘yung patay na pusa. Warak yung tiyan. Halos kalahati na lang ang natira. Sa sulok nandon yung aso ko, si Shakespeare. May sugat sya, umuungol.

Niligtas nya ‘ko. Kung hindi nya sinakmal yung lalaki, patay na siguro ako.

Napag-alaman namin na taga-kabilang baryo yung lalaking sumugod sa bahay namin. Lango pala sa alak at drugs. Nasa custody na daw ng pulis. Hindi ko alam kung bakit sa dinami-dami ng bahay ay yung sa amin pa ang napiling sugurin nya.

Si Shakespeare pinagamot namin. Buti na lang at hindi sya napuruhan. May tama sya sa likod at paa. Gumaling naman sya. Matagal pa kaming nagsama ng aso ko. Sya na yata ang pinaka-matagal na bestfriend ko.

Today is Shakespeare’s death anniversary.

And I will never ever forget him.

Based on a true story.

………………………………………..

Habang nililinis ko ang aking BMX bike, lumapit ang Nanay ko sa akin. Nagpa-plano daw sila ng Tatay ko na magbakasyon sa Baguio ng 1 week. Pwede daw ba nila akong iwanan muna sa bahay at ako muna ang bahala.

Trese anyos ako nung time na ‘yon. First year highschool. May tatlo akong kapatid. Nine years old ang sister ko at six and five naman ang dalawang brothers ko.

‘Wag daw akong mag-worry kasi yung sister ko at little brothers ko ay i-e-endorse muna sa DSWD – in short, sa bahay ng Lola ko. At bibigyan daw ako ng extra allowance for one month.

Syempre happy ako. Solo ko ang haus.

Imagine all the things I can do.

Kaya ang sagot ko kay Nanay: “Sige po.”

Noong weekend na ‘yon, umalis na nga ang parents ko papuntang summer capital. At nung gabi ring ‘yon, inilabas ko na ang mga nahiram kong bold na VHS tapes sa barkada kong si Gorio na may pa-arkilahan ng mga movie tapes.

At halos lumuwa ang aking mga mata sa mga napanood. Habang naka-squat ako sa sala at nanonood ng bold ay todo mariang palad naman ako. Kaka-discover ko lang ng masturbation non kaya sobrang saraap.

Imagine one week ko ‘tong gagawin.

Pero hindi pala ako handa sa nakatakdang maganap.

Bandang alas dose na ng gabi ng may marinig akong kumakatok ng malakas sa pinto namin kasabay ng malalakas na tahol ng mga aso.

Dali-dali akong nagsuot ng shorts.

Binuhay ko ang ilaw sa terrace at sumilip sa bintana.

Nagulat ako sa nakita.

Isang lalaking nakahubad at puro dugo ang katawan at mukha ang nakatayo sa terrace namin. Hindi ko sya makilala. At sa kamay nya, hawak nya ang isang mahabang jungle bolo.

Hindi ako nakakilos agad hanggang sumigaw sya.

“PUTANG INA! BUKSAN MO ANG PINTO!!!”

Nagulat ako.

Bungalow type ang bahay namin sa probinsya. May anim na kwarto ito. Maluwang ang bakuran dahil sa garden ng Nanay ko. Although mataas ang gate, napapaligiran lamang ito ng mababang bakod. Kaya madali ring mapapasok ng kahit na sino. Pero ganyan naman ang tipikal na bakuran sa probinsya dahil hindi uso ang gulo at nakawan.

Muling sumigaw ang lalaki.

“MAGUGUNAW NA ANG SAMBAYANANG PILIPINAS!!! BUKSAN MO ‘TO!” kasabay ng malalaks pang kalabog.

Nung time na ‘yon, alam kong baliw ang lalaking ito.

Kaya sa halip na buksan ang pinto, sinigurado kong naka-double lock ito. Pagkatapos ay umatras ako. Hindi pa uso ang cellphone non at wala rin kaming phone sa probinsya kaya wala akong opportunity makahingi ng tulong from the outside.

Kinabog muli nya ang pinto ng sunod-sunod. Binasag nya ang bintana gamit ang mga flower pots ng Nanay ko. Dinig na dinig ang tunog ng mga nabasag na salamin. Pero kahit nabasag na nya ‘to, may metal grills pa at hindi sya basta-basta makakapasok.

Ang lakas ng tibok ng dibdib ko.

Sunod-sundo pang kalabog ang ginawa nya sa pinto kasabay ng malalakas nyang sigaw at pag-mu-mura.

Naisip kong itulak yung cabinet at i-harang pa sa pinto.

Pagkatapos, nagtatakbo ako papunta sa kwarto ng parents ko. Sumilip ako sa bintana. Nakita kong bukas ang ilaw ng mga kapitbahay. Alam nila ang nangyayari pero walang maglakas loob na tumulong. Marahil ay natatakot din.

Malapit lang ang bahay ng Tito ko. Sumigaw na ako. Pero wala rin.

Nadinig yata ng lalaki ang sigaw ko. Nakita kong papalapit sya sa bintana.

“ANONG SINISIGAW-SIGAW MO DYAN HA? WALANG TUTULONG SA ‘YO! PAPATAYIN NA KITA! NADINIG MO? PAPATAYIN KITA!!!”

Ilang segundo lang ang pagitan ng maiwasan ko ang malaking batong inihagis nya. Pero nasugatan ako ng bubog sa braso.

Nagtago ako sa ilalim ng kama. Nanginginig ang buong katawan ko sa takot.

Patuloy pa rin ang pagtahol ng mga aso. Hanggang sa nadinig ko ang iyak ng isa na tila mo ay nasaktan. Naalala ko si Shakespeare, ang alaga ko.

Gumapang ako palabas ng kama. Naisip kong patayin ang main switch ng ilaw na nasa kusina.

Dahil sa ginawa ko, sunod-sunod na pagbato ang ginawa ng lalaki sa bahay. Halos basag lahat ng bintana namin.

Hanggang napa-upo na lang ako sa sulok, umiiyak habang pinipigilang lumikha ng kahit anong ingay.

Isang oras yata akong ganon.

Hanggang sa tumahimik ang lahat. Mga bandang alas-dos na ng madaling araw.

Naghintay pa ako ng kalahating oras. Wala ng tahol ang mga aso. Unti-unti akong tumayo at tiningnan ang paligid. Maliban sa mga basag na salamin at mga bato, tinamaan din ang aming tv. Basag yung mga vases ni Nanay. Pati stereo ni Tatay ay tinamaan.

Naglakad ako papunta sa dirty kitchen namin kung saan nandon yung laundry area. May short-cut kasi don papaunta sa likod bahay ng Tito ko.

Dahan-dahan kong binuksan ang pinto at halos himatayin ako sa aking nakita…

(to be continued)

Isang weekend, wala akong magawa kaya naisipan ko na namang puntahan ang dati kong paboritong ‘parausan’. Sa halagang P60.00 iyo nang matatakasan panandalian kung ano mang problema meron ka.

Libre na ang aliw. Libre na ang saya. Sa lugar na ito, abot-kaya ang ligaya.

Tila ako isang balikbayan. Kailan nga ba ang huling punta ko dito?

Two years ago?

Ewan.

Pagkabili ng ticket sa takilyera ay inakyat ko na ang hindi gumaganang escalator.

May kalumaan na ang establisimyento. Hindi pa siguro ako tao, sinehan na itetch.

Diretso akyat aketch sa balcony. Inabot ang ticket sa babaeng naka-upo sa harap ng isang tila pulpitong may butas sa gitna. Hinulog nya ang ticket sa tambyolo.

Hindi na aketch kumendeng kendeng pa. Hindi kasi mabenta dito ang vaklang alembong. Dapat pamhinta para magka value ka. Mas tigasin, mas papansinin. Pero alam naman ng lahat na vaklush ka pa rin. Ewan ko ba sa kultura ng mga babaylan. Mga mapagpanggap! Hihihi.

Since, astigin nga ang theme doon, sinadya kong hindi mag-ahit ng bigote at balbas ng umagang ‘yon. Pamintang buo. Barumbado kuno. Pagdaan ko sa lobby ay lingunan agad ang mga ditseng nakaupo sa labas. Sampu yata sila. Para silang mga vultures na naghihintay na ma-i-scavenge. Exposed na exposed ang feeling ko kaya napayuko aketch sapo ang aking dibdib at kinubli ang fez.

Pormang tambay lang din aketch. Suot ang aking lumang cap, cargo shorts at t-shirt ay binaybay ko ang madilim na bahagi ng sinehan.

Pagpasok ko pa lang ay may kamay ng humawak sa aking baywang. Hindi ko maaninag ang kanyang fez. Hindi pa kasi nakakapag-adjust sa dilim ang mga mata ni Angelita. Baka chuffanga ang may-ari ng mga kamay na itetch kaya inalis ko. Muli syang humawak at gaya nung una, inalis ko muli.

“Suplado!” sabi ng anino sa dilim.

“Puki mo.” Sagot ko.

Hindi ko kailangang magpaka-propesyonal. Bastusan ang labanan ditetch. Ang reyna, nagiging kontrabida.

Naghintay aketch ng ilang saglit na masanay ang aking mga mata sa dilim.

Doon ko sya nakita.

Malikot ang kanyang mga mata. Sa kabila ng dilim, aninag ko sa mapusyaw na ilaw ng bumbilya ang kanyang mukha.

Maamong mga mata.

Matangos na ilong.

Manipis na labi.

Tantya ko’y hindi sya lalagpas ng edad bente-uno. Nagtama ang aming mga mata. Subait walang naglakas loob sa aming lumapit at magpa-kilala. Tagisan kung sino ang unang susubo este susuko.

Kahit unang tingin ay alam kong gusto ko na sya, naisip kong lumayo muna. Maaga pa. Hindi ko pa nalilibot ang paligid. Baka may mas higit pa sa kanya. Sa aking paglayo, naiwan pa rin syang nakatayo. Tila may hinihintay.

Lumapit ang isang hombre sa akin. Tumapat sya sa harap ko. Semi-kalbo, naka-sando, may katawan. Gwapo rin. Nag-alarm ang pechay ko. Type ko.

“Kanina ka pa?” tanong nya.

“Ngayon lang.” sagot ko.

“Upo tayo.” Alok nya.

“Saan?” tanong ko.

“Sumunod ka.” Aya nya.

“Ok.” Ako uli.

Haaayyyy….

Naupo kami sa gitnang bahagi ng sinehan. Pagka-upong-pagkaupo, kinuha nya ang aking kamay at ipinasok sa suot nyang basketball shorts. May matigas na bagay. Matigas na sya pero tumitigas pa.

“Suck mo ko.” Sabi nya.

“Baka mahuli tayo?” Kyeme ko.

“Wala ‘yan.” Sagot nya.

Atat na sya.

“Naka-ilan ka na?” tanong ko.

“Pangalawa pa lang.” sagot nya.

WRONG ANSWER.

Ayoko ng tira-tira. I want my steak medium well and untouched. Nag excuse aketch at nakayukong lumayo.

Dahil hindi ko tinitingnan ang aking nilalakaran ay naka-bunggo aketch.

“Sorry.” Sabi ko.

“Ok lang.” sagot ng lalaki.

Humakbang na ako palayo.

“Sandali lang.” habol nya.

“Bakit?”

“Gusto kita.” Sagot nya.

Nagulat naman aketch. Inaninag ko ang kanyang mukha. Sya ang lalaki sa ilalim ng mapusyaw na ilaw.

Gusto kong sabihing “gusto rin kita.” Pero no need na. Baka lumaki pa ulo nya. Hihihi!

“Doon tayo sa electric fan.”

Hawak nya ang kamay kong inaya papunta sa maingay na industrial fan. Sa ingay nito, mas malakas pa sya sa sound system ng sinehan. Kaya kung mag-usap kami, inilalapit nya ang bibig nya sa aking tenga at ganun din ako sa kanya.

Ang bango nya pati na ang kanyang hininga. Alam kong mas bata sya sa akin. Siguro 4-5 years.

Ilang sandali pa at inilapit nya ang mga labi nya sa akin. Hindi ako umiwas. Nagsalubong ang aming mga labi. Naging mapangahas ang aming mga dila. Nagkiskisan ang aming mga katawan.

Matagal.

Masarap.

Ngumiti sya. “Akala ko, ayaw mo sa ‘kin. Bakit mo iniwanan yung guy kanina?”

“Ah… wala, hindi ko pala sya type.” Sabi ko.

“Gusto mo ‘ko?” tanong nya.

“Hindi pa ba obvious?” sagot ko.

“Halika, upo na tayo.”

Curiously, doon din kami naupo sa pwesto nung guy na iniwan ko kanina. Pero wala na yung guy.

“Ahhh…..” sabi nya.

“Ano?” tanong ko.

“Kasi….”

“Kasi ano?” tanong ko uli.

Hmmmmm… Kasi? Callboy ka? At magpapabayad ka? Hindi ko type. Iiwanan ko rin ‘to.”

“Callboy ka?” usisa ko.

“Naku hindi. Hindi ako callboy.”

“Eh ano yung ‘kasi’ mo?”

“Kasi… hindi ako sumusubo. Sensya na.”

Napangiti naman ako don.

“Ok lang ‘yon.” Sabi ko.

“Eh, ikaw….”

“Ako?”

“Ahmmm… sumusubo ka ba?” alanganing tanong nya.

Para syang baguhan sa larangan. Atubiling-atubili. Pinakikiramdaman ko kung drama lang nya pero hindi. Natural na natural ang pagka-mahiyain nya. Gumana ang malikot kong isipan. Niyakap ko sya. Hinawakan ko ang bukol nya at pinisil-pisil ito. Nilapit ko ang aking labi sa kanyang tenga sabay bulong…

“Hindi lang ako sumusubo, dinidilaan ko pa, sinisilyindro at sinususo. At pag type ko… nilulunok ko….”

Sinabayan ko ng pag-ihip ang bawat salita. May libog. May laswa.

Nanginig ang mokong. Hndi mapakali.

“Gusto mo?” tanong ko.

Hindi na sya nakasagot. Nagmamadaling binuksan ang butones at zipper ng maong nya sabay hugot sa alagang kanina pa nagwawala.

“Ang laki…” sabi ko.

Sumenyas ang ulo nya na para bang sinasabing isubo ko na.

“Ano ang gusto mong gawin ko?” tanong ko.

“I-i-subo mo…” sagot nya..

“Ano pa?” paglalandi ko.

“Di-dilaan mo….”

“Tapos?”

“Putang ina, Tsupain mo na ‘ko.”

Yun lang naman ang hinihintay ko at nag dive na nga ang diva. Lahat ng sinabi ko ay ginawa ko. Subo. Dila. Silyindro. Suso.

Ang bango ng alaga nya. Fresh meat talaga.

Hindi sya masyadong natagalan at malapit na raw syang labasan.

“Lu-lu-nukin mo haaaa….” Pakiusap nya.

Sasagot pa ba aketch eh punong-puno ang bunganga ko. I believe in the saying na action speaks louder than words pero mas malakas yung sound ng…

“Splok! Splok! Splok!”

Ilang unday pa at humalinghing ng vongga ang bagets at inulos na nga ang makipot kong virginal na bunganga. Hihihi.

Hindi ko namalayan na may audience na pala around us. Mga punyetang vaklush at ako ang pinapanood. Mega ‘shoo-shoo’ naman aketch sa kanila after.

“Ano bah, tapos na ang show. Larga na mga ateh.”

Naglayuan naman.

Nag-excuse aketch sa kanya. Sabi ko ay punta muna akong CR para mag-gargle.

“Babalik ka pa ba? Hihintayin kita dito” sabi nya.

Kinilig aketch ng vonggang vongga.

Usually kasi, pag tapos na ang eksena ay kanya-kanya ng drama at iwanan na ang mag-partner. Pero sya, ayaw pa nya kaming maghiwalay. Iba na ang may talent. Hihihi.

Bumalik naman aketch after mag mouthwash. Hindi PH care ang gamit ko ‘noh!

Akbay agad sya pagka-upo ko. Loving-loving moment. May mga panakaw na kissing scene pa mga ditse… so sarap…

Him: “Alam mo…” sabi nya…

Me: “Hmmmm…. na nasarapan ka. Na magaling ako. Hihihi!”

Him: “Oo masarap… oo magaling ka… pero hindi iyon ang sasabihin ko.”

Me: “Eh ano?”

Him: “Kilala kita.”

HWWWWWAAAAAATTTTTTTT!!!!!!!!!!!!!

OMG! Bigla akong napabitiw sa pagkaka-yakap nya at napabangon sa upuan. Sinipat kong mabuti ang mukha nya.

Hindi ko sya officemate, hindi ko sya friend, hindi ko sya neighbor, o baka naman kamag-anak ko?

Pinsan? Nooooooooo!

On second thought…. Yeaahhhhh!!!!

Hihihi!

Pero hinde! Hindi ko sya kilala.

Sino ka lalaking masarap ang titi? Ang tanong ng isipan ko.

Me: “Nagbibiro ka ba?”

Him: “Hindi. Kilala talaga kita.”

Me: “Aber, sino ako?”

Hinihintay kong sabihin nyang “Ate Ludz?” at hahagalpak talaga aketch ng tawa.

Pero sinabi nya ang buo kong pangalan complete with my middle name.

Nag-crash ang aking universe.

Me: “Paano mo ko nakilala? Hindi kita kilala?”

Him: “Kilala mo ‘ko.”

Tingin uli aketch sa mukha. Sinapo ko ng aking palad. Pinindot-pindot. Hindi ko talaga kilala ang damuho Punyemas, baka anak ito sa labas ni Tatay. Eeeeeewwww! Hanggang pinsan lang ang incest fantasy ko noh. Yucccckkkk!

Me: “Hindi talaga kita kilala. Final answer!”

Him: “Naaalala mo nung high school ka.”

Oo naman. Parang kailan lang ‘yon. Ako ang pinaka maganda sa klase. Pero hindi pa nila nadi-discover yung fact na ‘yon. Nene pa kasi aketch.

Me: “Obviously hindi kita classmate. Mas bata ka sa ‘kin.”

Him: “Oo, hindi mo nga ako classmate. Pero may classmate ka na Ronald Sanchez ang pangalan.”

Ronald Sanchez? Hmmm… Naaalala ko sya. Varsity player namin nung highschool. Matangkad. Moreno. Gwapo. Actually barkada ko sya. Binarkada ko talaga sya kasi crush ko sya. Pero syempre walang nangyari sa ‘min non. Punyetang platonic.

Me: “Oo, kilala ko sya. Anong koneksyon?”

Him: “Madalas kang pumunta noon sa bahay nila kasama yung ibang barkada nyo pa.”

Me: “Oo, pero hindi ko pa rin ma-gets.”

Him: “Naalala mo yung kapatid nya? Si Robbie?”

Napa-isip ako. Ah.. yung payat na bata. Bunsong kapatid ni Ronald.

Me: “Oo, naaalala ko na.”

Him: “Ako si Robbie. Kapatid ni Ronald.”

Oh my pechay! Bigla ako uling napatingin sa mukha nya. Oo nga. Sya nga. Ang bunsong kapatid ng barkada ko. Shoccckks! Napatahimik ako.

Him: “Sensya na hindi ko sinabi agad. Hindi rin kasi ako sure na ikaw nga. Pero after, na confirm ko na ikaw nga yan.”

Me: “Nahihiya ako. Siguro uwi na ko.”

Him: “Bakit naman? Syempre hindi ko naman iku-kwento kay Kuya yung ginawa natin ‘noh.”

Me: “Kahit na…”

Nag-balik tanaw ako. Yung patpating utol ng barkada ko ay eto ngayon at gwapong-gwapo na. Muy delicioso pa. Hindi ko man nakuha ang kuya, pwes, natikman ko naman ang kapatid nya. Gusto kong tumawa ng Bwahhahahaha!

Him: “’Wag ka munang umuwi. Ok lang ‘yon. Nag-enjoy naman ako eh. Ikaw, nag-enjoy ka ba.”

Me: “Slight lang…” inarte ko.

Him: “Ganon? Bakit naman slight lang?”

Me: “Kailangan siguro, ulitin. Hihihi!”

Him: “Oo ba. Ngayon na?”

Me: “Hindi na dito, halika, labas tayo.”

At nagsara ang pulang telon.

Situation:

You ordered a cake to give as a gift to a friend.

It’s not his birthday.

You were just being generous.

You chose that delectable premium chocolate cake with chocolate dipped strawberries, ganache swirl and chocolate shavings over butter cream.

Yummmm........

And in the order form you were asked about the inscription.

Since it was just a treat and there’s no occasion or whatsoever, you answered,

“Leave blank”.

That afternoon, you went to pick up the cake, and this is what you saw….

Priceless!

May nag-request na i-expound ko yung aking mga entries about my travel experience. Hindi po ako seasoned traveler but I have some tips sa mga gustong mag-liwaliw.

1. PLAN AHEAD. Better na isipin nyo kung kailan nyo gusto mag-travel. I-check nyo rin kung ano ang weather sa pupuntahan nyo. Baka mamaya, bumabagyo sa destination, how can you enjoy naman ditse? If you are into shopping, check mo yung sale period. Usually sale sa HK ng August at around July naman sa Singapore. At karamihan ng mga shops at government offices, sarado pag Chinese New Year o Hari Raya Puasa naman sa Malaysia.

After graduation, nagtrabaho aketch bilang isang management trainee sa isang restaurant sa Greenbelt. Noong una, ayoko na sanang magtrabaho dun kase alilang-alila ang dating ko.

Hindi na ako nadala sa experience ko sa Jollibitch nung college.

Heniway, in terms of compensation, ok naman. Above industry rate ang paysung at maraming benefits. At saka experience ang habol ko.

Ang ayoko lang, eh sirang–sira ang social life mo pag nasa resto ka. Kasi ba naman night shift aketch at may work din on weekend pati holidays. First time ko nga nag Christmas at New Year na mag-isa lang sa apartment after my shift.

Para akong shunga na nag-moment nun. Nung Christmas eve, bumili aketch ng lechon manok, cake, crispy pata, wine at pancit tapos mag-isa lang ako. Kinarir ko talaga ang pag-e-emote.

Crayola to the max ako while lumalafang ng hita ng baboy.

Kasi malungkot naman talaga and gusto ko lang talagang mag-emote. Opportunity ko na kaya iyon mag Lovingly Yours moment ng walang magsasabing

“Day, ang arte mo.”

After New Year, ready na aketch mag-resign at mag-bagong carreer. Balak ko sanang mag showbiz. Hihihi! Joke lang mga vakla.

Kaso, noon ko nakilala si Dencio. Isa syang server. Bagong lipat sya sa branch namin mula sa isang branch na nag-sara. Kinilig in an instant ang gelatinous na puso ko.

Ako ang na-assign mag-orient sa kanya.

Ang gwapo ng kanyang mukha.

Ang tamis ng kanyang ngiti.

Ang kisig ng kanyang mga bisig.

Ang fresh ng kanyang hininga.

Ang laki ng bukol nya…

Yes dear sisters, Felix Bakat sya sa kanyang black pants. Very promising ang kanyang future. Nadi-distract aketch tuwing nagagawi ang aking mga mata sa bukol na ‘yon.

Since wala syang masyadong kakilala, aketch ang nagsilbing punong-abala. Kinarir ko ang pagiging mentor. Minsan hinahawakan ko ang braso nya, ang likod nya… Haaayyyy…..

Since pamintang pinong-pino ang drama ko noon, ay hindi ko magawang landiin ang lalaking pumukaw sa nahimlay kong pagka-babae. Hanggang isang araw, naglakas loob akong i-text sya gamit ang personal number ko.

Me: “Hello.”

Dencio: “Who u?’

Me: “Your secret admirer.”

Dencio: “Sino ka nga?”

Me: “Eh secret nga po eh.”

Dencio: “Wala akong time makipag-lokohan.”

Me: “Hindi kita niloloko.”

Dencio: “Bakit ayaw mong magpakilala?”

Me: “Nahihiya kasi ako. Baka magalit ka ‘pag nalaman mo kung sino ako.”

Dencio: “Bakit, ka-kilala ba kita?”

Me: “Yup.”

Dencio: “From work?”

Me: “Yup.”

Dencio: “Cindy?”

CINDY? Punyetero! Napagkamalan pa ‘kong ang malanding hitad na kapwa nya server. Excuse me, pekpek lang ang lamang sa akin ng babaeng yon… at saka dyoga pa pala pero ‘yun lang dalawa na ‘yon. Yun lang! Ni hindi nga maganda ang bruha.

Bitter?

To the max.

Hindi na ako nag-text back.

Kinabukasan, napansin kong magiliw sya kay Cindy. Ang cinderellang mukhang Hunchback of Notre Dame sa laki ng dyoga. Baliktad nga lang. At ang kire,! Ang kire-kire! Nakikipaglandian din kay Dencio ko. Gusto ko silang pag-umpugin.

Ilang araw silang nag-landian at obviously may pinatutunguhan ang kanilang harutan. Mga taksil! Hmmmpp!

Sinabi ko sa sarili kong ibabaling ko sa iba ang aking atensyon. Ang kaso, wala ng iba. Puro froglets na!

Oh my Dencio!

Tumamlay na naman ang na-imbyerna kong beauty. Hindi na naman ako happy. It’s time to move on. Nag-file aketch ng resignation which will take effect one week after.

Though nag try yung boss ko na i-convince akong ‘wag munag mag-resign, sinabi ko na lang na decided na talaga aketch. Naghihintay na ang Star Cinema at Regal Films sa pag-launch ng aking career.

Pero she insisted na sumama aketch sa company outing namin na naka schedule na that weekend.

Kahit ayoko sanang sumama, join na rin aketch. Despidida na rin daw.

Pagdating sa venue, ang gulo. Kanya-kanyang galaw ang mga staff. Set-up agad ng videoke at table para sa inuman. Around 25 kami.

Iniwasan ko talaga na mapadikit kay Dencio at sa boobitang Cindy. Naki-halubilo na lang aketch sa ibang staff. Nung nasa vieoke kami, dumating yung dalawa kaya nag-excuse aketch. Pumunta aketch sa nagba-barbecue. Sumunod pala ang Dencio para kumuha ng barbecue kaya layo na naman aketch.

Bandang alas dos na ng madaling araw at unti-unti ng nagsisipag-tulugan ang mga tao. Alam kong hindi aketch makakatulog dahil namamahay aketch kaya nag-lublob na lang aketch sa pool kasama ang isa pang babaeng management trainee rin.

Hanggang nag-paalam na rin ito at naiwan akong mag-isa.

Inaliw ko na lang ang aking sarili habang nagsu-swimming kasabay sa pag-kanta ng

“Up where they walk, up where they run..

Up where they stay all day in the sun

Wanderin’ free – wish I could be

Part of that world….”

Ariel na Ariel ang dating ko no’n.

Ariel, yung sirena sa Little Mermaid.

Hindi Ariel Ureta.

Nagulat na lang aketch ng may nag-splash. May nag-dive sa pool. Papalapit sa aking sumisid ang nag-dive. At sa harap ko umahon.

Who could it be?

Si Dencio pala.

Naglakad ako palayo pero hinawakan nya ang aking braso.

“Sandali.” Sabi nya.

Nilingon ko sya. “Bakit?” Tanong ko.

Dencio: “Bakit mo ‘ko iniiwasan? Galit ka ba sa ‘kin?”

Hindi ako sumagot.

Dencio: “Galit ka nga no? Ano ba kasalanan ko?”

Me: “Wala. Oh bakit mo iniwan si Cindy? Baka hanapin ka non?”

Dencio: “Tulog na sya. Nalasing eh.”

Me: “Sige, alis na ‘ko.”

Hindi pa rin nya binibitawan ang braso ko.

Dencio: “Sandali lang. Bakit ka ba umiiwas sa kin?”

Me: “Wala ‘yon, hindi ako galit sa ‘yo.”

Dencio: “Ows! Hindi mo na nga ako sinasabayan mag-break eh, hindi mo na ‘ko pinapansin, tapos gaya ngayon iniiwasan mo na naman ako.”

Me: “Wala nga ‘yon.”

Dencio: “Sige na please, gusto kong malaman.”

Me: “Ang alin?”

Dencio: “Kung bakit mo ‘ko iniiwasan.”

Hindi aketch makatingin sa kanya ng diretso. Baka i-gupo ako ng feelings ko. Tumingin na lang aketch sa ibaba. Haller? Bakat na naman ang titi nya. Bakit ba laging tingaro ‘yang burat na ‘yan? Baling uli ng tingin sa iba. Sa mga puno.

Me: “Eh kung hindi ko sabihin sa ‘yo?”

Dencio: “Please? Ikaw ang ka-close ko sa lahat tapos nag-iba ka na. Sabihin mo sa kin, kahit ano, tatanggapin ko.”

Me: “Eh mamaya n’yan ikaw pa magalit sa ‘kin pag sinabi ko sa yo.”

Dencio: “Huh? Bakit? Promise hindi ako magagalit sa ‘yo, sabihin mo lang.”

Me: “Naaalala mo ‘yung nag-text sa ‘yo about two weeks ago?”

Dencio: “Alin don?”

Me: “Yung nagsabi sa ‘yo na crush ka. Galing sa secret admirer mo.”

Natigilan ang Dencio. “Ikaw ‘yon?’

Me: “Ako nga.”

Dencio: “Hindi ko alam. Pero teka, bakit ako?”

Me: “Hindi ko rin alam kung bakit ikaw.”

Natuturuan ba ang puso? Kung pwede lang, ginawa ko na. Tao lang akong nagmahal. Tao lang akong umibig. Hindi ko ginusto kung kanino man titibok itong fragile na puso ko. Dahil kung may ibang choice, ginawa ko na para hindi ako masaktan! Pero syempre, sa isip ko lang ‘yan. Drama lang ba ‘teh.

Dencio: “Crush mo talaga ako?”

Me: “Oo nga, at ngayon, nahihiya na ako. Akward na. Sige mauna na ‘ko.”

Dencio: “Wag ka munang umalis.”

Me: “Bakit pa? Sinabi ko na ah.”

Dencio: “Mag-usap muna tayo.”

Me: “Ano pa pag-uusapan natin?”

Dencio: “Kahit ano. Basta samahan mo lang ako dito.”

Kinilig ang hasang ni Ariel. Marami kaming napag-usapan ni Dencio. Tungkol sa buhay nya at sa buhay ko. Totoong sila na ni Cindy pero parang nag-lalaro lang daw silang dalawa. Napansin nya yata ang mga tingin ko sa kanya.

Dencio: “Crush mo talaga ako?”

Me: “Oo nga. Ang kulit mo. Gwapo ka nga, may pagka-tanga ka naman.”

Dencio: “Ah ganon? Pwes, hindi mo ko matitikman nyan.”

May ganon? At bakit nagawi sa tikiman ang usapan? I smell something fishy! And I’m not talking about my fins and tail.

Me: “Bakit naman kita titikman? Crush nga kita pero hindi ako namimilit tikman ang taong ayaw magpa-tikim.”

Dencio: “Ay, ako gusto ko pinipilit ako…. ng konti. Hehehe!”

Me: “Lasing ka lang.”

Dencio: “Hindi ah. Ano? Pipilitin mo ba ako? Tulog na sila lahat.”

Me: “Pagkatapos ano?”

Dencio: “Eh di pagkatapos, parang wala lang. Mag-kaibigan pa rin tayo. Alam mo naman na babae pa rin hanap ko. Pero para sa ‘yo, magpapatikim ako. Hahaha!”

Papatol ba ako?

Ang shunga-shunga ko naman kung hindi! Kamutin ang kati.

At naganap nga ang hindi ko ini-expect mga ditse ng gabing iyon. Saksi ang buwan at mga bituin sa naganap. Dahang-dahang iginupo ang aking mga tuhod. At aking natunghayan ang lihim na nagkukubli sa likod ng pinagpapantasyahang bukol.

Ang masasabi ko lang mga ateh…

MASAKIT SA PANGA!

Hindi ko na inintindi ang TMJ ko at mega lafang sa karneng nakahain sa aking harapan. Gamit ang mga labi, dila at laway ay vonggang vonggang ipinalasap sa mortal ang isang bagay na hindi nya kailanman mararanasan sa isang gurl. Hindi ko na care kahit mag lock jaw. Sagad to the last centimeter ang drama. Todo halinghing naman ang Dencio.

Nang malapit na sya ay walang patumanggang kinarir ang pag-kadyot sa aking angelic face.

Nilabasan ang mama.

At ng matapos, sya’y hapong-hapo. Todo hingal ang gago. Alangan naming idura ko sa pool ang milk of human kindness kaya nilunok ko na rin kasabay ng aking pride.

Todo compliment ang damuho. Ang galing galing ko daw. Kulang nalang ay pumalakpak sya sa aking performance.

Lupaypay ang kanyang junior na halos hindi umurong ang haba.

Nilaro-laro ko ‘to kasabay ng matamis nyang ngiti.

Ang sarap sarap ni Dencio at according to him, naunahan ko pang tumikhim ng kanyang mighty meaty hotdog ang bangengeng Cindy.

Muli akong lumangoy sabay awit….

“When it’s my turn?

Wouldn’t I love, love to explore that world up above?

Out of the sea

Wish I could be

Part of that world…”

I hate reunions and all types of 'kamag-anak' gatherings.

Ayoko ng um-attend ng wedding at umabay.

Ayoko na ‘ring pumunta ng lamay.

Ayoko ng mag-ninong sa binyag at kahit na sa kumpil o boyscout.

Dahil ayoko nang mga tanong tungkol sa pag-a-asawa.

Pakialam ba nila?

I’m not getting any younger daw. Sayang naman daw ako. Hihihi!

Gasgas na ang excuse ko na hindi pa ako handa.

Ayaw na nilang maniwala na ako ay may babaeng dyowa.

Ang pag-aasawa ba ay parang titing isinusubo… at pag-nag-gag, pwedeng iluwa?

Hindi naman di ba? Marriage is oh so complicated. At saka haller, hindi pa nga nagpo-propose ang future hubby ko. Eto, tulog na tulog pa. Hihihi!

Promise, pag may nagtanong uli sa akin kung kailan ako mag-aasawa, eto ang isa-sagot ko sa kanila.

******************

Tita: “Kailan ka ba mag-aasawa?”

Me: “Tita, happy ka ba sa married life mo? Yung mga anak sa labas ni Tito na-meet mo na ba? Malalaki na ah.”

******************

Kumare ng Nanay ko: “Kailan ka ba mag-a-asawa?”

Me: “Hindi pala kilala ng anak nyo yung naka-buntis sa kanya ‘no? Pano na ‘yan? Kawawa naman yung bata.”

******************

Pinsan ko: “Insan, kailan ka ba mag-a-asawa?”

Me: “Tigilan mo nga aketch, pareho tayong vaklush ‘noh. Gusto mo sabay tayong mag-out?”

******************

Kapitbahay: “Kailan ka ba mag-aasawa?”

Me: “Ay, pag binata na po ‘yung anak nyo. Type ko po kasi sya eh. Ilang taon na nga ba sya? 15 years old? Lapit na po pala. Hihihi!”

******************

Officemate: “Kailan ka ba mag-a-asawa?”

Me: “Pag ‘yung sahod ko times ten na. Ayoko kasi mag-hirap gaya mo.”

******************

Former Officemate: “Kailan ka ba mag-a-asawa?”

Me: “Hello? Mas matanda ka kaya sa ‘kin? Bakit ikaw single pa? Aminin!”

******************

Nanay: “Oh, kailan ka ba talaga mag-a-asawa?”

Me: “’Nay, ok lang ba sa’yo si Jennifer?”

Nanay: “Sinong Jennifer?”

Me: “Yung seksing nakatira ‘dun sa kanto, malapit sa bakery.”

Nanay: “Eh di ba a-go-go dancer ‘yon at may 5 anak na. Iba-iba pa ama.”

Me: “Sya nga. Parang napapamahal na sa sya sa ‘kin eh.”

Nanay: “Tigil-tigilan mo nga ako.”

Me: “Oh, di ba gusto mo na ‘kong mag-asawa?”

Nanay: “Ipatitigil ko ang kasal!”

******************

Sister: “Kuya, kailan ka ba mag-a-asawa?”

Me: “Bakit mo naitanong?”

Sister: “Curious lang.”

Me: “Itanong mo kay Nanay.”

Sister: “Eh bakit kay Nanay?”

Me: “Ayaw nya dun sa babae.”

Sister: “Ganon? Ano gusto nya lalaki?”

Me: “Pwede rin. Hihihi!”

******************

Tito: “Kailan ka ba mag-a-asawa?”

Me: “Tito, matapos kong makita ang naging buhay may-asawa mo…hmmmm… HINDI NA!”

******************

Lola ko: “Apo, kailan ka ba mag-a-asawa?”

Me: “Alam mo ‘La, pag nag-asawa ako, malamang mag-a-abroad ako kasi mahirap bumuhay ng pamilya dito sa Pilipinas, pag nag-abroad ako, syempre isa-sama ko na pamilya ko ‘don. Tapos, walang kasiguruhan kung kailan ako makakauwi. Siguro magkikita tayo, once every 3 years na lang. Tapos baka mahinto na ‘rin yung monthly allowance at pang-kabuhayan showcase mo sa ‘kin. Ok lang ba sa ‘yo yon?”

Lola: “Wag ka ng mag-asawa!”

******************

Barkada: “Kailan ka ba mag-a-asawa?”

Me: “Tell me, are you happy being married?”

Barkada: “Oo naman.”

Me: “Eh bakit ako kasama mo ngayon?”

Barkada: “Iba ka naman eh… ikaw talaga… halika nga dito… kiss mo ko.”

Hmmmmm….

******************

Tatay: “Kailan ka ba mag-a-asawa? You’re not getting any younger.”

Me: “Kailan nyo ba i-bibigay share ko sa lupa?”

Tatay: “Hmmm.. ang bata mo pa para isipin ang pag-aasawa. Enjoy life hijo.”

******************

Nanay ng Friend ko: “Kailan ka ba mag-aasawa?”

Me: “Magastos ho e.”

Nanay ng Friend ko: “Pwede namang simpleng kasal lang.”

Me: “Gusto ko ho kasi matupad ‘yung dream wedding ko.”

Nanay ng Friend ko: “Ano ba dream wedding mo?”

Me: “Basta gusto ko hong magsuot ng gown ni Monique Lhuillier. Eh busy pa po yung ale.”

Nanay ng Friend ko: “Palabiro ka talaga.”

Me: “Ah hindi po, serious talaga ako. Gusto ko fully beaded yung corset gown ko at champagne white yung color. Pero pwede ring ecrue. Whicheverlu.”

******************

Aldwin (HS Classmate): “Pre, kailan ka ba mag-a-asawa?”

Me: “Hindi na.”

Aldwin: “Oh bakit naman?”

Me: “Ikaw kasi.”

Aldwin: “Bakit ako?”

Me: “Hindi mo kasi ako hinintay…”

Hihihi!